De scholen zijn dicht
AlgemeenImpressies van een schooldirecteur
door Henk van de Bunt
Het is woensdag 5 februari. Die dag geeft directeur Gert Meerkerk les in groep 8 van de Maartensdijkse School met de Bijbel. Meerkerk: ‘Begrijpend Lezen doen we (net als duizenden andere scholen) met een Nieuwsbegriples. Het filmpje laat ons de toestand in de Chinese stad Wuhan zien. Zo dat is niet mis! De scholen zijn dicht, de kinderen zitten thuis. Hele wegen zijn afgezet en wat is het stil in die grote stad… En kijk eens aan! Er wordt zelfs een heel ziekenhuis in korte tijd ‘uit de grond gestampt’. Maar het is wel heel ver bij ons vandaan…’
Meerkerk vertelt verder: ‘Het is maandag 9 maart. Verbaasd kijk ik rond in groep 6. Wie een kuchje laat horen, doet het keurig op de nieuwe manier: in je elleboog. En wie dat vergeet, wordt daaraan wel fijntjes herinnerd. Eén van de kinderen heeft wel heel erg last van een kriebelhoest. Geen haar op mijn hoofd denkt eraan om zijn ouders te bellen of hem naar huis te sturen… Dat is wel een verschil met het appje dat ik aan het eind van de week van mijn schoonzus krijg. Daar hadden ze maar liefst 23 (!) kinderen naar huis gestuurd om dat hoesten en/of snotteren. Hoe veranderlijk ben ik zelf…? Nu, vandaag 3 april, schrik ik op bij elk kuchje van mezelf of van een ander. En als ik een keer nies? O nee, dit hoorde of zag toch niemand? En ja, laat ik toch eerst maar even m’n handen gaan wassen’.
Verkouden
Het is dinsdag 10 maart. Een moeder belt me op met de vraag of haar zoontje nu wel of niet naar school mag komen. Hij is een beetje verkouden en toen ze dat meldde bij de logopedie zeiden ze: ‘Nee, hij mag niet komen! Mag hij wel naar school?’ Ik vraag of haar zoontje koorts heeft en wat ze in andere tijden gedaan zou hebben. ‘Nee hij heeft geen koorts en op andere dagen zou ik hem gewoon naar school laten gaan.’ ‘Ja, ik ben het met u eens, Stuur uw kind maar gewoon naar school!’
‘Het is donderdag 12 maart. ’t Is niet mis dat coronavirus. ’s Morgens stuur ik daarom een mail naar de ouders: We gaan voorlopig stoppen met onze gezamenlijke opening op de maandagmorgen. Dan zitten we met bijna 200 kinderen dicht bij elkaar in de gemeenschapsruimte en dat moeten we toch maar niet doen. Ik verzoek de ouders om bij hoest én (milde) koorts hun kind thuis te houden, maar niet elk kuchje valt onder die regel. Zo stond ik er toen nog in…’
De school gaat dicht
‘Het is maandag 16 maart. Gisteren werd bekend dat de scholen tot en met 6 april dicht gaan! Nee, helemaal onverwacht komt die maatregel voor mij niet. Wat een angst bij de ouders (vooral in Brabant en Limburg). Wat een maatschappelijke druk. Daar kan minister Slob niet omheen. Die ochtend ben ik heel vroeg opgestaan en probeer ik me ‘goed in te lezen’ via de sites van de PO-raad en het RIVM op de situatie die komt: onze school gaat dicht! De collega’s komen al vroeg (soms wat verslagen en verschrikt) naar school. Hoe moet het? Ja, dit is voor ons allemaal nieuw. In mijn 44-jarige loopbaan heb ik dit nog nooit meegemaakt: Scholen gaan dicht voor een langere tijd. Ongekend!
Wijsheid
We hebben wel wijsheid nodig in deze situatie. We beginnen daarom rondom een open Bijbel en lezen een gedeelte uit Jacobus 1. Wat is het belangrijk (en ook een voorrecht) om in het gebed de nood van ons land aan God voor te leggen! Wat hebben we zelf wijsheid nodig om de juiste stappen te zetten enz. Daarna gaat ieder voor zijn of haar groep aan de gang. Wat wordt er hard gewerkt. We kiezen voor weektaken thuis. Waar nodig ondersteunen we dat met digitale uitleg enz.
Het is zaterdag 21 maart. Wat een schrik als we horen dat een broer van een meisje bij ons op school met ernstige benauwdheid (longontsteking) is opgenomen in het ziekenhuis. Dan komt het coronavirus wel heel dichtbij, zo denken we. Gelukkig blijkt een dag later dat de test dit niet uitwijst! We maken dit nog een keer mee: een zus van een meisje op onze school, ook opgenomen met longontsteking! Nee, gelukkig ook geen corona. En door Gods goedheid (!) zijn deze twee jongeren alweer thuis. Wel krijgen we deze zaterdag het bericht dat iemand uit Maartensdijk aan deze nieuwe ziekte is bezweken…. Ik denk aan de (lange) gesprekken die ik met hem had en aan zijn zoon, die ik nog lesgaf.
De school blijft langer dicht:
‘Het is vrijdag 3 april. De scholen blijven langer dicht. We hebben al onze ouders (bijna 100 gezinnen) gebeld met de vraag hoe het thuis gaat met het schoolwerk. Gelukkig gaat het in heel veel gevallen goed. Ik ben ook blij te horen dat in veruit de meeste gezinnen het werk van de kostwinnaars (soms met een enkele aanpassing) toch doorgang vindt. Ik heb bewondering voor onze ouders. Eéntje meldt me: ‘Mijn vriendin krijgt ’s avonds de antwoorden van het schoolwerk van die dag gemaild…. Ze moet dan de andere dag de fouten met haar kinderen door gaan nemen. Dat is geen dankbaar werkje. Ik ben blij dat jullie het werk in de weektaken zelf nakijken en waar nodig terugkoppelen aan ons en onze kinderen’. En de kinderen melden me: ‘We missen vooral onze vrienden en vriendinnen!’ Want dat spelen met elkaar in een grotere groep… Kan dat eigenlijk nu nog wel?’
‘Ja, hoe gaat het verder? Ik durf geen voorspellingen te doen. Wat is de plank al vaak misgeslagen door allerlei deskundigen enz. Laten we met elkaar maar onze kleinheid erkennen: We weten het niet. Ik weet dat wij afhankelijk zijn van de grote God van hemel en aarde. Hij is aanwezig in deze plaag die ons treft. Hij regeert en niemand anders. Helaas is Hij zo vaak afwezig in het publieke debat… Dat doet mij pijn!’
