Geen status, één persoon en anderhalve meter

Ook ik meldde mij in het paasweekeinde op zaterdag bij een bouwmarkt; zelfs bij twee, want de voorraad van hetgeen ik zocht was bij de één zelfs al teruggebracht tot nul; klussend Nederland was volop in beweging en daarom moest ik voor mijn scharnier naar een andere zaak.

Onderweg viel het mij op dat Lage Vuursche zaterdag in één richting afgesloten was; althans dat concludeerde ik uit een drietal zaken; een aantal hekken met rood-witte balken, een rond rood bord met witte balk (eenrichtingsverkeer) en een uiterst vriendelijke verkeersregelaar. Ik had met hem te doen, toen een open cabriolet-chauffeur op status dacht wel naar het pannenkoekendorp te mogen gaan en daardoor onnodig lang het verkeer op de t-splitsing ‘hinderde’. Het onterechte onderscheid werd terecht niet gemaakt

Bouwmarkten door het hele land hebben te maken met topdrukte. Er waren zelfs vestigingen die besloten de deuren zaterdag gesloten te houden en weer anderen hadden beveiligers voor de deur gezet om de mensenstroom te reguleren. Het mooie lenteweer in combinatie met dichte kroegen zorgde ervoor dat veel Nederlanders wilden ‘doe-het-zelven’, waardoor bouwmarkten dit weekend erg in trek waren. Volgens een ‘sluitende bouwmarkt’ was de ‘geslotenverklaring’ bedoeld om het personeel rust te geven. Ook werden er aanpassingen gedaan in de winkels, zoals het ophangen van schermen en beveiligers werden ingezet die toezagen op het naleven van de extra omgangsregels. Er mocht maar een gelimiteerd aantal mensen in de bouwmarkt. De rest moest netjes in de rij wachten, op minimaal anderhalve meter van elkaar.

Zaterdag was er (weer) een regel bijgekomen: een speciale toelatings- en parkeerregeling. Er mocht slechts één persoon in de auto zitten; indien dat niet zo was werd de toegang tot de parkeerplaats geweigerd of moesten de andere buiten de poort blijven. Een auto of twee voor mij was door vier personen bevolkt; al giechelend verlieten drie personen de auto, om ruim buiten het hek gedrieën en heel close hun bezigheidstherapie ‘kwebbelen’ voort te zetten.

Mijn parkeerplek werd vervolgens zorgvuldig uitgezocht en geduldig wachtte ik op het resultaat van de speurtocht; ik werd verzocht de middelste van drie lege plekken in te willen nemen. Daarna kon ik in de rij van zo'n 15 wachtenden plaatsnemen. Toen ik ‘aan de beurt’ was werd mij een winkelwagentje aangewezen, dat ik vooraf diende te reinigen en ja, na ongeveer 30 minuten voorbereiding, kon ik op zoek naar mijn scharnier.

In de bouwmarkt zelf was de anderhalve meter geen issue meer; iedereen liep zoekend en vragend zijn of haar gereinigde winkelwagentje alleen te duwen; bij het passeren was de anderhalve meter veelal noodgedwongen teruggebracht tot het absolute minimum. De bouwmarkt had geen eenrichtingsverkeer (zoals in Lage Vuursche) ingesteld.

Gelukkig was al dat gewacht niet voor niets geweest; ik vond hetgeen ik zocht en na het betalen van € 4,99 voor het kleinood kon ik de terugreis aanvaarden. De surveillant zwaaide uitgebreid en vriendelijk; er was weer een parkeerplek ‘één op drie’ vrijgekomen. De rij wachtenden was uitgebreid naar 20 en de groep kwebbelende giechelaars genoot buiten het hek nog steeds - heel close - van het fraaie weer.

Henk van de Bunt