Nieuw artikel

Op woensdag 4 januari 1995 verscheen nummer 1 van de eerste jaargang van De Vierklank.

Bladerend in de eerste jaargang lezen we in de VK van 8 november 1995 het verhaal van de Maartensdijkse ex-marineman en 'volks'-schilder Job Bosman. We besluiten met hem - thans met zijn vrouw Nel wonend in Dijckstate - het verhaal nog eens terug te lezen: 'Dat je dat nog hebt; maar 't is nog steeds een goed en goed geschreven verhaal' is zijn reactie. 'Het kan zo weer geplaatst worden'; en dat doen we dan ook maar.             
Henk van de Bunt

Job Bosman uit Maartensdijk schildert alles wat los en vast zit. Als het maar leeft. Natuurlandschappen, dieren, mensen en dorpstaferelen van Maartensdijk boeien hem het meest, Een auto vastleggen op doek, daar voelt hij niets voor. Als beroepsmilitair ontwikkelde Bosman zijn talenten op zee. Zijn schilderijen hoefden niets met zijn omgeving te maken te hebben. 'Ik had dan een drang om te schilderen en dan kon ik geïnspireerd worden door plaatjes uit een tijdschrift.'

Aan boord van een marineschip trok Bosman zich in zijn kajuit terug om tekeningen en schilderijen te maken. Bosman: 'Men denkt vaak dat marinemensen keiharde jongens zijn. Maar als die jongens een jaar op zee zaten, hadden ook zij last van heimwee. En deze jongen ging dan schilderen. Dan vergat ik alles. Soms vroegen kameraden van wil je dit of wil je dat voor mij schilderen. Ook een keer schreef ik mijn vrouw dat ik aan de hand van een foto uit een bepaald tijdschrift aan het schilderen was, toen wist zij precies dat ik het plaatje met een poes aan het schilderen was:

Plankjes
De 63-jarige (1995 red.) Bosman leerde al vroeg met kwasten en verf omgaan. Maar toen ging hij er nog anders mee om. 'Omdat mijn vader wilde dat ik een vak leerde, ging ik toen ik veertien was naar de avond-schilderschool. Overdag werkte ik als huisschilder. Van mijn baas kreeg ik potjes met restjes verf en in een hoekje van onze schuur schilderde ik op plankjes. Eén penseetje had ik. Toentertijd leerde je op die school ook reclameborden schilderen, Ik heb er veel van opgestoken, maar voor mij was het belangrijker dat ik met het diploma naar de marine kon.

Als klein jochie tekende en schilderde Job Bosman al. 'Ik was enorm geïnteresseerd in schilderijen. Als ik in de stad in een etalage een schilderij zag, dan kon ik er uren naar kijken. En op school sprong ik er met mijn tekeningen uit. Mijn tekeningen kregen altijd een plaatsje bij de juf. Tekenen deed ik liever dan rekenen, dat vond ik het mooiste van de hele school.' Bosman, een geboren en getogen Edenaar, kwam op 25-jarige leeftijd naar Hollandsche Rading voor het marine-opleidingskamp. Vanaf die tijd begonnen de wereldreizen met de marine en kon hij zich aan boord af en toe terug trekken om te schilderen. In zijn huis in Maartensdijk doet hij dat ook. De zolder is de plaats waar de schilderijen van zijn hand ontstaan. 'Soms heb ik mijn dag, soms niet, dat heeft met je gemoedstoestand te maken Als het overdag niet wil lukken omdat ik bijvoorbeeld geblokkeerd ben, dan gebeurt het wel eens dat ik 's nachts eruit moet om te schilderen. Ik heb het dan gevonden en dan schilder ik de hele nacht door.'

Melkbussen
Dorpsgenoten weten Bosman aardig te vinden. Geregeld krijgt hij opdrachten om boerderijen of portretten te schilderen. Maar ook krijgt Bosman oude koekenpannen en melkbussen met de vraag deze te voorzien van Hindeloopse volksschilderkunst. Op dit moment (1995 red.) heeft Bosman een doek met de Hervormde kerk van Maartensdijk op de ezel staan. 'Dit schilderij was geen opdracht,' zegt Bosman. 'Ik moet er nog iemand voor vinden. Als ik geen opdracht heb, vind ik altijd wel iets om te schilderen, ik kan niet zonder.'

Bosman bootst in zijn schilderijen de werkelijkheid zoveel mogelijk na. Soms uit het blote hoofd, soms van een foto. Bosman: 'Het hoeft voor mij niet fotografisch te zijn, maar wel herkenbaar. Moderne kunst waarbij je moet lezen wat het voorstelt, daar heb ik moeite mee'. In zijn huis heeft Bosman veel van zijn werk hangen. Een boslandschap dat hij zelf verzon, een stilleven van een vaas met bloemen, die in de huiskamer stond, maar ook hangen aan de muur reproducties van enkele schilderijen van Rembrandt. Bosman: 'Rembrandt is een schilder naar mijn hart. lk bewonder de licht- en donkereffecten in zijn werk. Ik ben ook een grote fan van Rienvliet. Fantastisch hoe hij schilderde. Her grappige is dat wij samen op het vliegdekschip de Karel Doorman zaten. Hij had toen het Avondmaal geschilderd voor in de Kapel.'