Op 't bankje

Echt behaaglijk is het niet, maar ik besluit mijn dagelijks wandeling toch even te onderbreken en op het bankje te gaan zitten. De voorbijgangers zijn voornamelijk hondenbezitters die niet de indruk wekken met een fijne wandeling bezig te zijn. Ik verwacht niet dat iemand bij me komt zitten, maar opeens is er dan toch een sportief geklede vrouw die met een glimlach op haar gezicht aankomt en vriendelijk groetend naast me gaat zitten. Ik schat haar op een jaar of vijfenveertig. Ze ziet er goed verzorgd uit en draagt sportieve outdoorschoenen met een vrolijk kleurtje. 'Even pauzeren', zegt ze terwijl ze een flesje water uit haar tas haalt en een slok neemt. 'Ik ben na de feestdagen weer eens begonnen met afvallen want er wordt wat afgegeten die dagen. Maar ik ben in tien dagen tijd toch al weer drie kilo kwijt.' Ze kijk me aan alsof ze zeggen wil, dat zie je toch hopelijk wel. Ik kijk haar daarom maar quasi bewonderend aan, hoewel ik niet weet hoe ze er met drie kilo meer uitziet. Ik vraag of ze een speciaal dieet volgt en of ze nu niet steeds honger heeft. Maar dat is niet het geval. 'Ik let heel goed op met wat ik eet en dan kom je al een heel eind. Ik houd de calorieën goed in de gaten en wandel iedere dag een eind. Om een doel te hebben heb ik ook een keer de hond van de buren meegenomen, ik dacht dan heb je een doel, maar dat schiet niet op. Die hond wil om de paar meter snuffelen en los laten lopen durf ik hem niet. Met een vriendin ga ik ook nog iedere week een keer zwemmen en verder beweeg ik wat meer.' Ze kijkt heel tevreden dus ik denk dat ze zich er wel lekker bij voelt. 'Alleen mijn kleren gaan wat ruimer zitten', zegt ze met een triomfantelijke glimlach. 'Morgen ga ik naar mijn zus in De Haag, dan gaan we shoppen want het is uitverkooptijd. Anders begonnen we altijd met koffie en gebak, maar dat gebakje komt er bij mij nu niet in', zegt ze lachend. 'Voor mij wordt het een flesje water en dat zal mijn zus wel niet leuk vinden. Toen ik haar vertelde dat ik aan het lijnen was zei ze meteen dat ik het toch niet vol zou houden, want ik ben toch wel een lekkerbek, maar het gaat tot nu toe prima.' Belangstellend vraag ik hoeveel kilo er nog af moet. 'Ik weeg nu 65 kilo en ik wil naar de 62. Dat woog ik jarenlang en dat vind ik voor mij een prima gewicht. De feestdagen heb ik er nu al afgelijnd', zegt ze met een trotse blik. Weer neemt ze een slok water en kijkt dan even voor zich uit. Ze vertelt dat ze een zittende baan heeft en altijd met de auto naar haar werk gaat. 'Maar in het voorjaar ga ik met de fiets. Die tien kilometer helpt ook een beetje. Van de zomer wil ik zonder me te schamen naar het strand kunnen. Daar verheug ik me er nu al op.' Ze kijkt weer starend voor zich uit alsof ze zich al op het strand ziet liggen. 'Mijn dochter is zo slank als een den en die kan van alles eten zonder aan te komen. Dat heeft ze van haar vader die kan ook eten wat hij wil zonder zwaarder te worden.' Ze vindt dat ze al weer lang genoeg gezeten heeft en staat op. Ik wens haar succes met het lijnen en opgewekt vervolgt ze haar wandeling.

Maerten