Verzoening en vergeving zoeken

door Henk van de Bunt

Donderdagavond vond er naast de 4 mei herdenking bij Jagtlust in Bilthoven ook een herdenking plaats in Hollandsche Rading. In aanwezigheid van wethouder Hans Mieras werd er stilgestaan bij dit bijzondere moment, dat de titel had meegekregen 'De kracht van het persoonlijke verhaal'. Voorafgaand aan de twee minuten stilte was er een korte samenkomst in het Dorpshuis - geopend door de wethouder - met toespraken van Rob Klaassen en Herre Plomp.

Hans Mieras: 'Ik sta hier vanavond namens het College van de gemeente De Bilt. Daarmee ben ik misschien niet de persoon die u hier verwacht had. U heeft in de aankondiging van deze herdenking kunnen lezen, dat mijn collega Ebbe Rost van Tonningen hier vanavond zou zijn. Wij hebben begrepen dat zijn aanwezigheid bij enkelen emotionele bezwaren oproept. Hij was graag, juist ook vanwege zijn betrokkenheid bij het dorp, hier aanwezig geweest, maar heeft uit respect voor diegenen, die de oorlog hebben meegemaakt en hun nabestaanden, er voor gekozen om niet deel te nemen aan deze herdenking'.

Grootvaders
Mieras ging vervolgens heel persoonlijk in op het thema 'De kracht van het persoonlijke verhaal' en vertelde wat hij van zijn opa's daarover had gehoord: 'Een grootvader, die een concentratiekamp overleefde en daar een boek over heeft geschreven; een boek dat onze zoon nu leest tijdens zijn middelbare schoolopleiding. En een opa, die tijdens de oorlog in Nederlands Indië actief was en over die ervaring veel persoonlijke verhalen over de politionele acties vertelde'. Mieras rondde zijn bijdrage af met: 'Een oorlog maakt meer verliezers en slachtoffers dan alleen de gevallenen. Het einde van een oorlog is het herwinnen van vrijheid en het is onze plicht die vrijheid waardig te gebruiken'. Verzoening en vergeving te zoeken is naar de mening van wethouder Hans Mieras de beste manier om de slachtoffers van een oorlog te herdenken. 

Ouders
Rob Klaassen ging in zijn bijdrage in op dat wat hij van zijn ouders had gehoord en noemde ook een aantal feiten, welke hij zichzelf nog meende te herinneren. Zijn vader (Peter Klaassen) werkte als ambtenaar bij de gemeente Maartensdijk: 'Mijn ouders spraken niet veel over de oorlog, ook al las mijn vader alles wat los en vast was over de Tweede Wereldoorlog. Wel heb ik van jongs af aan veel gehoord over het trieste lot van de Joden. Over dat wat ik hoorde over de oorlog is er bij mij een beeld blijven hangen van dat het een angstige, hoogst onzekere en ook verwarrende tijd was. Mijn vader hield de moed erin door dagelijks onder de vloer naar radio Oranje te luisteren. Uiteindelijk is mijn vader aan het eind van de oorlog ondergedoken. Er waren vervalste persoonsbewijzen ontdekt, die hij van z'n eigen handtekening had voorzien'.

Verzet
'Mijn vader was geen held. Hij deed datgene waarvan hij dacht wat hij kon en moest doen. Deels vanuit hemzelf, deels ook omdat de Gereformeerde Kerk en ook de ARP meende, dat je vanuit je geloofsovertuiging deze antichrist moest bestrijden. Andere verzetten zich vanuit een socialistische, liberale of communistische overtuiging. Verzet werd bedreven vanuit een ideologische achtergrond. Dat is wat mij heden ten dage zorgen baart. Velen kennen geen ideologie meer. Vanuit welke waarden kijken we naar onze omgeving? Velen realiseren zich niet dat we als mens afhankelijk zijn van elkaar en van de wereld waarin we leven. De enige ideologie die velen kennen is een materiële. En als die wegvalt wat blijft er dan nog over? Dat maakt je kwetsbaar'.

Dankbaar
'Nog nooit, in geen enkele oorlog, hebben zovelen zoveel aan zo weinigen te danken gehad'; zijn woorden van Winston Churchill. Een uitspraak die volgens geschiedenisstudent Herre Plomp mooi weergeeft 'hoeveel wij de militairen, die wij vandaag herdenken dankbaar mogen zijn voor de vrede, die wij momenteel in Nederland kennen. 'En laten we daarbij ook onthouden dat vrede iets is waar wij allemaal verantwoordelijk voor zijn. Want waar voor oorlog maar één bereidwillige partij nodig is, is het voor vrede essentieel dat alle partijen moedwillig meewerken, opdat de generaties die na ons komen steeds meer moeten nadenken zich te herinneren wanneer de laatste oorlog ook al weer was.   

Stille tocht
Na een stille tocht door Hollandsche Rading werden er bij de vlag door Vriendenkring uit Westbroek diverse koralen gespeeld. Na het taptoesignaal was het twee minuten stil. Daarna werden de coupletten 1 en 6  van het Wilhelmus gezongen,  begeleid door Vriendenkring. Er werd nog een gedicht voorgedragen door twee jongeren. Na afloop was er een kopje koffie of thee in het Dorpshuis voor de aanwezigen, aangeboden en verzorgd door Leut; een vrijwilligersinitiatief binnen het dorpshuis.