Dat wil ik ‘effe’ kwijt…

Aangezien ik, als ZZP’er, werkzaam in de cultuur- en educatiesector, in deze barre tijden toch weinig om handen heb, besloot ik onlangs van de nood een deugd te maken en een mij al tijden een doorn in het oog zijnde ergernis aan te pakken, te weten het zwerfvuil aan de Koningin Wilhelminaweg in Groenekan. 

Ledigheid is immers des Duivels oorkussen. Gewapend met stevige handschoenen en dito schoeisel en kleding, en bovendien voorzien van een ruime voorraad vuilniszakken, heb ik het gebied tussen het viaduct met de A27 en het bordje ‘Groenekan’ onder handen genomen. De oogst bestond uit drie vuilniszakken gevuld met - onder andere - bakjes van een welbekende hamburgerfirma, bekers van een even welbekende koffieketen, blikjes en flesjes van ’s lands grootste bierbrouwerij, vele lege sigarettenpakjes, een wieldop, een halfgevulde fles motorolie en twee niet gebruikte condooms (waarom deze voortijdig zijn weggeworpen is mij een raadsel, maar dit terzijde).

Echter, wat geschiedde! Tijdens het reiken naar een half verscholen frisdrankflesje hoorde ik achter mij een welbekend, krakend geluid. Ik hoef vast niet te vertellen wat dit betekende. Inderdaad, mijn geliefde werkbroek was aan de achterzijde volledig uitgescheurd.

Nu weet ik alles over de economisch barre tijden waarin wij leven, en ik ken de moeilijke positie van onze gemeente op dit gebied. Maar toch lijkt het mij terecht dat een kleine financiële tegemoetkoming voor deze werkloze, tijdelijk op een uitkering aangewezen ZZP’er hier op zijn plek is. 

Echter, ik wil de gemeentekas niet verder belasten dan noodzakelijk en daarom zou ik het college van B&W willen voorstellen om de afvalheffing voor inwoners van de gemeente De Bilt dit jaar eenmalig met 0,06 euro te verhogen en het aldus verkregen bedrag te gebruiken om mij te compenseren voor het verlies van mijn kledingstuk (ik neem de afschrijving van mijn broek in de berekening mee, en schat hem op een straatwaarde van 20 euro). De kosten van de vuilniszakken neem ik, als gebaar van goede wil, voor mijn eigen rekening.

Op deze wijze worden de lasten van het opruimen van het bovengenoemde zwerfvuil eerlijk over de burgers van De Bilt verdeeld, al is het natuurlijk niet helemaal billijk dat de zwaarste schouders niet evenredig de zwaarste lasten dragen. Enfin, het is niet anders. 

Timon Blok, Groenekan