Lerares Turks op leeftijd bezorgt post
Algemeen Algemeen'Ik ben pas 76. Waarom zou ik stoppen.'
door Rob Klaassen
Berthe Smit is in haar wijk, Park Arenberg, een bijzondere verschijning. Met haar 76 jaar bezorgt ze nog iedere dag tijdens lunchtijd trouw de post. Zij werkt nu voor het twaalfde jaar bij de post en loopt nu al weer 6 jaar in haar wijk Park Arenberg. Na haar pensionering is zij op 65-jarige leeftijd als postbezorger begonnen.
Een gesprek met Berthe is heel bijzonder. Ze straalt één en al energie en vrolijkheid uit. Haar tafel is bezaaid met 3000 puzzelstukjes. Een puzzel waar ze sinds november mee bezig is. 'Jammer dat het buiten nu zo donker is. Je kunt dit alleen goed doen als de zon schijnt en er veel licht is'. Dat de poes over de stukjes heen loopt vormt totaal geen probleem: Áls de stukjes maar op tafel blijven liggen'.
Weer en wind
Op de vraag of het toch niet heel bijzonder is om met 76 jaar nog dagelijks door weer en wind de post te bezorgen, antwoordt ze ontkennend: 'Elders in het land zouden er nog flink wat collega's zijn van boven de 80'. Op de vraag waarom ze post bezorgt zegt ze: 'Ik heb helaas geen kleinkinderen, mijn man is overleden en je moet toch iets om handen hebben, goed in beweging blijven en goede sociale contacten onderhouden. Hoe kun je dat nu niet beter doen dan een vaste wijk te hebben om post te bezorgen. Iedere dag ga ik rond 11 uur naar het Dr. Letteplein, waar we als bezorgers altijd onze post gaan ophalen. Het is leuk elkaar daar even te ontmoeten. Daarna gaan we naar onze wijk om de post te bezorgen. Ik heb in de wijk een karretje staan en loop daar dan zo'n drie uur mee rond. Ik ken daar heel veel mensen en maak hier en daar een praatje. Ik probeer ook hier en daar in de gaten te houden of het goed gaat. Heb ik iemand een aantal dagen niet gezien, zou er iets aan de hand kunnen zijn e.d. Zo helpen we elkaar wat'. Op de vraag of het op haar leeftijd nu wel te doen is om door regen en wind er altijd op uit te moeten trekken, zegt Berthe dat dit geen enkel probleem is: 'Vroeger had ik er een hekel aan om door regen en wind te moeten fietsen en lopen. Nu doet het me totaal niets meer. Ik heb goede regenkleding. Voordeel is ook, dat ik totaal niet kouwelijk meer ben en vrijwel nooit verkouden of ziek ben. Ik voel aan alles dat het erg goed voor me is. Heerlijk om iedere dag die drie uur buiten te zijn. Voor mij eigenlijk een soort feest'.
Afval
Sedert enkele maanden heeft Berthe er op eigen initiatief nog een taak bijgenomen: 'Ik begon me in toenemende mate te ergeren aan al die rommel in de wijk. Vooral na het weekend. Platgereden drinkblikjes, plastic flessen, e.d. slingeren er dan op straat. Met name op plekken waar de jeugd had rond gehangen. Dus vooral na het weekend vind je helaas nogal wat troep op straat. Doordat we nu vrijwel alle troep samen in een plastic zak kunnen doen, ben ik het gaan opruimen of netter gezegd gaan inzamelen. Ik ben naar de gemeentewerf geweest en men heeft mij daar zo'n grijpertje gegeven. Ideaal. Ik heb wel eens op één dag ruim een halve zak vuil verzameld. En dan te bedenken, dat Park Arenberg eigenlijk, in vergelijking met veel andere wijken, een van de schoonste wijken van De Bilt is'.
Leraar
Dat Berthe pas na haar 65e bij de post is begonnen komt doordat zij jarenlang Grieks en Latijn op het Nieuwe Lyceum heeft gegeven. Later is zij nog Turkse les gaan geven: 'Ik was zo'n 40 jaar geleden in Turkije. Ik hoorde daar die prachtige zangerige taal en was onmiddellijk verkocht. Ik wilde perse die taal ook leren. Na enkele jaren heb daar m'n 1e graads bevoegdheid in gehaald. Sedertdien doceer ik Turks aan de Volksuniversiteit. Ik heb dat lange tijd in Utrecht gedaan. Maar daar hebben ze, als enige in ons land, een CAO, die bepaalt dat het verboden is om na je 65e nog les te mogen les geven. Ik ben toen uitgeweken naar Nieuwegein. Helaas ging Nieuwegein over de kop en nam Utrecht de taken over. Viel ik weer in diezelfde domme CAO, die me verbood om na m'n 65e nog te mogen werken. Ik ben toen naar Hilversum gegaan. Daar geef ik tot op heden nog les. M'n studenten zijn vooral artsen, verplegend personeel, fysiotherapeuten, onderwijzend personeel e.d. Er is grote behoefte aan kennis van het Turks. Het zijn ook zulke aardige mensen, die Turken. Ze zijn zoveel socialer dan wij Hollanders. Het kost ze veel moeite om zich aan te passen aan onze levensstijl, die in hun ogen zo individualistisch is. Een Turkse familie leeft altijd dicht bij elkaar in de buurt en helpt elkaar waar nodig. Ze begrijpen niet hoe wij kunnen leven, zoals wij leven. Het is belangrijk om hiervan kennis te hebben als Nederlandse samenleving. Net zoals het belangrijk is, dat de Turkse mensen de Nederlandse samenleving begrijpen'.
Wanneer
Berthe zegt, dat zij in vaste dienst bij de PostNL is: 'Zolang ik gezond blijf hoop ik dit werk de komende jaren nog wel te blijven doen. Ik ben pas 76 en, zoals gezegd, heb ik nogal wat collega's die de 80 al zijn gepasseerd. Ik zie dan ook geen enkele reden om er voorlopig mee op te houden. Het is veel te leuk om dit te blijven doen.'
