Vier Mei
AlgemeenDodenherdenking
Een jonge vrouw van ver na de oorlog
sprak over wat ze hoorde
in huis en bij de open haard
met schijnsel op verbanden.
Tussen hier en nu en wat wij
van vroeger weten uit verhalen
van verleden. Overal en altijd
geldend tot op heden.
Wij herdenken hier al jaren
het Wilhelmus zonder bommen
en granaten. Vanzelfsprekendheid
in opgetrokken vaandel.
Eén kind werd het te veel.
Die kon het niet meer aan
Al wist het zelf misschien niet eens waarom.
Rozen kleurden zonder het rood van bloed.
Dat toch vergoten werd
ter vergeving van onze zonden
in oorlogen begaan of voor
de zonde er niet bij stil te staan.
Met een snelle auto een dagreis
hier vandaan. Sta je toch niet bij stil.
Van vandaag op morgen
heeft de vrede hen verlaten.
Inge Gorris
