Leven in de dop

Parmantig lopen de zes donzige pulletjes door het hoge gras achter hun moeder aan. Koppels wilde ganzen groeien met een royale kinderschare in hun kielzog. Steeds nadrukkelijker laten de jonge mezen in het nestkastje van zich horen. Alle net uit het ei.

Eieren in een nestje op de grond, in een boom of onder de dakpannen, als je goed zoekt zie je ze liggen. Eieren in kenmerkende kleuren, groot en klein. Net even anders dan de baarmoeder biedt het ei de ideale bescherming voor de levenskiem van een vogel, als een geavanceerde couveuse. Vol voeding, vocht en zuurstof is het ei de ideale groeiplaats voor jong leven als de moeder die niet in haar lijf kan bieden. Vogels moeten zich snel en vrij in de lucht kunnen bewegen en kunnen zich daarom geen zwangerschap permitteren.

In slechts een paar weken tijd ontwikkelt zich een compleet kuiken. Gekleed in dons of nog naakt, als de voeding op is komt het jong tevoorschijn. Het drukt zich met kop, poten en vleugelspieren door het breekbare omhulsel heen. Stukje voor stukje valt de eierschaal uiteen. De resten worden verwijderd of opgegeten door de ouders. 

Eieren, ze smaken heerlijk. Eén van de favoriete bezigheden van het kleine meisje is cakejes bakken. Ze zingt: ‘Boter, meel en suiker, eieren en zout. Rasp de schil van een citroen, om door het beslag te doen’. Het recept van de Prins van Oranje, uit het gelijknamige sprookje, smakelijk verteld door Diewertje Blok en Jeroen Kramer. Tijdens de voorbereidingen legde het lieve kind mij haar grote dilemma voor. Vertwijfeld verzucht zij: ‘Oma, ik weet niet met wie ik zal trouwen... met Frank of met opa...’ Gelukkig hoeft zij nog geen keuze te maken. Haar liefdesleven, voorlopig nog in de dop.

(Karien Scholten)

In haiku:

In een schaal van kalk

Ontplooit zich de levenskiem

Leven in de dop