Marc Daniel van Biemen te gast in Woudkapel

Interviewster Ike Bekking ging met deze eerste violist van het Concertgebouworkest in gesprek over zijn leven als musicus: ‘Ik ben in 1986 in Den Haag geboren was. Mijn ouders waren musici en die gaven mij de passie voor kunst en muziek door’. Hij vertelde ook dat hij dwang ervoer van vooral zijn vader om te musiceren. Zijn moeder zei: ‘Tot je 16^de bepalen wij wat je moet doen, daarna is het je eigen keuze’.

Vanaf zijn 6^de jaar kreeg Marc les van zijn vader. Op zijn 9^de jaar werd hij toegelaten tot het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en speelde hij wel 5 uur per dag. Op zijn 18^de vervolgde hij zijn vioolstudie in Amerika. Ike vroeg hem wat meer te vertellen over zijn drijfveren om te musiceren: ‘Ik ervoer aanvankelijk podiumangst wilde niet soleren en speelde liever in een orkest’. Hij speelt nu al 12 jaar in een van de beste orkesten in de wereld. 

Ike nodigde het publiek uit vragen te stellen. Op de vraag hoe de orkestleden tegen zijn positie aankijken als jonge eerste violist, die ook nog een boek over zijn leven als musicus geschreven heeft, antwoordde hij, dat daar niet iedereen blij mee is, maar dat hij ermee om kan gaan. Naast het Concertgebouworkest speelt hij ook in 2 ensembles, waaronder het Alma Quartet. Marc ervaart het spelen in een groot orkest als een warm bad waar de rol van de dirigent wel heel bepalend is voor de sfeer. In een klein ensemble ben je zelf daar verantwoordelijk voor. Zijn favoriete componisten zijn Beethoven, Brahms en Mozart. 

Als intermezzo speelde Marc de Eerste solo sonate en de Sarabande van Bach. Daarna was er tijd voor nog enkele vragen. Marc vertelde dat hij naast zijn passie voor musiceren graag in de keuken staat. Ook vertelde hij dat zijn vader de viool uit 1666, waar hij zelf op speelde, aan hem geschonken heeft. (Frans Poot)