Bij ons aan tafel

Dinsdagavond 15 februari was er een inspraakavond voor organisaties uit de kern Maartensdijk over de toekomstvisie van de gemeente: ‘De toekomstvisie vraagt bijvoorbeeld keuzes over hoe we willen omgaan met ons landschap, de biodiversiteit in relatie tot de toenemende vraag naar ruimte voor woningen, bedrijven, verkeer en opwekking van schone energie’ zo stond er in de uitnodiging te lezen.

Met name het woningtekort in ons dorp en het omschakelen naar meer duurzame energie zijn onderwerpen die mij wel bezighouden, dus besloot ik naar deze inspraakavond bij de Aeres VMBO in Maartensdijk. 

Ik zag bij aankomst nog maar één fiets voor de deur staan. Binnen werd ons verteld dat er totaal 9 mensen zich hebben aangemeld. Een teleurstellende opkomst leek mij. Toch ging de bijeenkomst zonder discussie over de opkomst gewoon van start.

De avond was opgedeeld in 2 delen: aan het begin een presentatie van het project toekomstvisie De Bilt 2040 en de 4 ontwikkelde visies die daarbij horen. Het tweede deel bestond uit rondetafelgesprekken, waarbij het gezelschap werd verdeeld over twee tafels. Aan deze tafels kon worden gesproken over de visies om te kijken welke visie ons het meest aansprak. Voor ons lag een kaart op tafel met daarop een rode grens rondom ons dorp; de zogenaamde rode contour. Dit is de grens waar binnen tot nu toe gebouwd mag worden. Aan onze tafel zaten nog vijf andere mensen. Drie van deze mensen kende ik. Twee van hen wonen in het buitengebied van ons dorp in het groen, dus buiten de rode contour. De andere precies op de rode contour met uitzicht op het groen. Bij ons aan tafel waren we het er snel over eens: er moet ook in de toekomst niet gebouwd worden in het groen buiten de rode contouren. 

Toen moest ik even denken aan een jonge student verpleegkunde uit ons dorp, die pas getrouwd was en bij iemand boven woonde maar daar nu uit moest. Ik opperde dan ook de mogelijkheid om bijvoorbeeld de Beatrixlaan en de Marijkelaan door te trekken en daar een nieuwe wijk te bouwen zodat we snel écht wat kunnen doen aan de woningnood in ons dorp. Het werd even stil aan onze tafel. Toen werd mij duidelijk gemaakt dat dit een slagenlandschap is. Het was voor de mensen aan onze tafel duidelijk dat je daar niet in bouwt. Ik vraag me af hoe het gesprek was verlopen als de jonge verpleegkundige bij ons aan tafel had gezeten.

Het vervolg van het gesprek kwam al snel op windmolens. Ook daar waren we bij ons aan tafel al snel uit. Geen windmolens in Maartensdijk. Windmolens kunnen beter op zee was de mening aan tafel. Eventueel kan er nog één ergens bij de A28. Dat we dan de doelstelling die onze gemeente had toebedeeld gekregen niet haalden namen we op de koop toe. Deze gemeentelijke doelstelling is voortgekomen uit landelijk beleid. Dit beleid komt uiteindelijk weer voort uit klimaatafspraken die we wereldwijd met elkaar gemaakt hebben. Ik moet denken aan mevrouw Mia Mottley. Zij sprak als premier van Barbados op de klimaatconferentie in Glasgow, waar zij haarscherp onder woorden bracht wat het gevolg is van het uitstellen of vertraagd invoeren van klimaatmaatregelingen op haar land en andere landen in het Caribisch gebied. Ik vraag me af hoe het gesprek verlopen zou zijn als zij bij ons aan tafel had gezeten.

Binnenkort zijn er gemeenteraadsverkiezingen en kan ook de jonge verpleegkundige zijn stem laten horen. Mia Mottley kan in ons dorp niet stemmen. Wel roept zij onze politici op om leiderschap te tonen en zo snel mogelijk werk te maken van de gemeentelijke klimaatdoelstelling, zodat de afspraken die we wereldwijd gemaakt hebben gehaald kunnen worden. Leiderschap zal nodig zijn om ook onze tafel mee te nemen in dit proces.

Bernard van Voorst, Maartensdijk.