Neeltje en Dirk Wijnstekers zestig jaar getrouwd

door Guus Geebel

Maandag 9 augustus was het 60 jaar geleden dat Dirk Wijnstekers en Neeltje de Vor in het gemeentehuis van Maartensdijk trouwden. In de Grote Kerk aan de Kerkbrink in Hilversum werd het kerkelijk huwelijk voltrokken. ‘Mijn moeder overleed toen ik elf was en als ik wel eens met haar in Hilversum kwam dan zei ze vaak, als je gaat trouwen dan zou ik graag willen dat je in deze kerk trouwt. Dat wilde ik daarom ook graag omdat het een herinnering aan mijn moeder was’, vertelt Neeltje. Dirk was 20 en Neeltje 21 jaar toen ze trouwden.

Dirk Wijnstekers groeide op in Tienhoven. Neeltje de Vor in Achttienhoven. ‘Dat waren twee rivaliserende dorpen en ze wilden niet dat een meisje met een jongen uit het andere dorp ging. Dirk heeft nog wel eens om moeten fietsen omdat ze hem op stonden te wachten’, vertelt Neeltje. Na de lagere school ging ze in Utrecht naar school. Ze leerden elkaar in 1959 kennen in de bus van Hilversum naar Utrecht waarmee ze elke dag naar hun werk gingen. Dirk werkte toen in Utrecht bij de UBO Levensverzekeringsmaatschappij en Neeltje in De Meern bij Schijf Grondboorbedrijf. ‘Ik zei tegen een vriend van mij waarmee ik met een vriendinnetje in de bus zat, dat is een leuke vrouw, daar zou ik wel eens mee uit willen. Dat lukt je nooit zei hij en zette er een pakje sigaretten op. Dat heb ik gewonnen’, zegt Dirk lachend. Neeltje vertelt dat hij op de boerderij waar ze woonde kwam vragen of ze met hem uit wilde gaan. Ik zei dat ik dat niet deed omdat hij een vriendin had, maar hij zei dat hij dat uit ging maken. Dat was in december en in februari moest hij in militaire dienst. De diensttijd was onze hele verkeringstijd, want een week nadat hij uit dienst kwam trouwden we.’

Levende have
Na hun trouwen woonden ze vier jaar in bij de ouders van Dirk in Tienhoven. Daarna verhuisden ze naar Vianen. Dirk werkte inmiddels bij de Bico wasmachinefabriek waar hij de laatste baan van Neeltje had overgenomen, die toen ze in verwachting was thuisbleef. Ze kregen twee zonen en hebben drie kleinkinderen en drie bonuskleinkinderen. Dirk deed een politieopleiding in Wassenaar en kwam in 1968 bij de gemeentepolitie Utrecht waar hij 38 jaar werkte. ‘Het was een geweldig korps, wel het beste van Nederland.’ Hij werkte zeven jaar in de surveillancedienst. Daarna twaalf jaar bij de hondenbrigade en hij was in totaal zeventien jaar politie te paard. De laatste jaren van zijn politieloopbaan was Wijnstekers chef levende have en dus verantwoordelijk voor de politiehonden en paarden. ‘We hadden vijfentwintig honden en elf paarden.’

Water
Omdat er in die tijd bij de Lekbrug in Vianen altijd lange files stonden verhuisden ze van Vianen naar Overvecht. Het beviel Dirk daar helemaal niet en in 1981 verhuisden ze via woningruil naar de woning in Maartensdijk waar we nog steeds wonen. Dirk voelde zich meteen een stuk beter, maar Neeltje vond het, net als hun zoons die in Utrecht op school zaten, in het begin maar niets. Ze misten de stad. ‘Nu zou ik hier voor geen prijs meer weg willen. Ook onze zoons zijn niet naar de stad teruggegaan. Ze wonen naar hun zin in Hollandsche Rading en Soesterberg.’ Dirk vertelt dat zijn ouders vroeger in Maartensdijk gewoond hebben. Zijn opa van vaderskant was stationschef op het station Maartensdijk. Dirk mist in Maartensdijk wel het water. ‘Ik zat altijd op het water. Vissen, varen, schaatsen, zwemmen. Dat zit in de familie want de kinderen en kleinkinderen hebben allemaal zwem- en zeildiploma’s. Neeltje kon in het begin niet schaatsen maar toen we in Tienhoven bij mijn ouders aan het water woonden, bonden we de schaatsen in huis onder en stapten zo op het ijs. Toen heeft ze het gauw geleerd. Het zwemdiploma heeft ze gelijk gehaald met onze oudste zoon in zwembad De Kikker.’        

Activiteiten
Dirk is altijd actief geweest in de muziek en was lid van de Brandweerharmonie Bilthoven. Ook was hij schaatstrainer bij SVU (Schaatsvereniging Utrecht). Uit die tijd onderhielden ze steeds contact met een schaatstrainer die naar Vancouver in Canada was geëmigreerd. Ze hebben hem daar verschillende keren bezocht. Op de vraag of Neeltje nog vrijwilligerswerk heeft gedaan zegt Dirk: ‘Neeltje hielp gewoon iedereen. Ze is een heel sociaal mens. Verzorging bij ziekte, kinderoppas, Neeltje is altijd als hulpkracht actief geweest voor haar omgeving.’ Op de vraag wat je moet doen om zestig jaar getrouwd te kunnen zijn antwoordt Neeltje spontaan: ‘Ja en amen zeggen.’ Het huwelijksjubileum hebben ze met de familie thuis gevierd. Er waren felicitaties namens Koning Willem-Alexander, de Commissaris van de Koning en bloemen van de gemeente.