Verweven

Lang geleden maakten jonge vrouwen veel tijd vrij om de lakens voor hun uitzet om te zomen met idyllische afbeeldingen. Met naald en draad verbeeldden zij hun romantische verwachtingen van het huwelijk, hun toekomst. Zij borduurden bloemenslingers met vlinders en zingende vogeltjes met zijden draad in de mooiste kleuren.
Hieraan moest ik denken toen ik langs de parkeerplaats van het Bert Bospad liep, waar een blauwe regen tot in de hemel groeit. Met lange ranken borduurt ‘ie zichzelf rechtsom draaiend, breeduit, tot in de toppen van de bomen. De vlinderbloemen hangen in rijke trossen naar beneden, kleuren exotisch blauw tussen het jonge groen. Bijen zuigen zich vol met nectar uit de bloemen en daartussen zingen vogels het hoogste lied. Een natuurrand, gezoomd met een levende voorstelling.
Blauwe regen komt hier oorspronkelijk niet voor, maar is vanwege zijn romantische bloementrossen geïntroduceerd vanuit Azië. In innige omhelzing ondersteunen de lianen de omringende bomen. De zaden uit de peulen zullen in de humusrijke ondergrond ontkiemen. Als de plant de ruimte krijgt kan ‘ie zeer oud worden. Ik las over een blauwe regen in Japan die ruim 1200 jaar oud zou zijn.
Die trossen exotisch blauwe bloemen, losjes verweven in het groen van de inheemse bomengroep, lijken model te staan voor de ideale moderne samenleving. Een maatschappij waarin mensen met verschillende culturele achtergronden kleurrijk verweven hun weg zoeken, mits ze elkaar de ruimte geven.

(Karien Scholten)

In haiku:

Losjes verweven
Uitheems blauw in poldergroen
De toekomst vooruit