Dat wil ik ‘effe’ kwijt …

Woningbouw in het bos? Vorige week stond in de Vierklank een artikel over het aanwijzen door de gemeente van een bouwlocatie in het Leijense bos. De bron was de Digitale Kansenkaart Wonen. Toen wij daar als Wijkraad De Leijen door burgers over werden benaderd hebben wij onmiddellijk contact met de gemeente opgenomen, die ontkende zelf bouwlocaties te hebben aangewezen. Dat bericht hebben wij direct doorgestuurd naar bewoners. 

Dit misverstand is mogelijk een signaal dat de besluitvorming van de overheid over bouwlocaties voor veel burgers niet duidelijk is. De gemeente betrekt burgers op het laagste participatieniveau, namelijk ‘mee-weten’ (informeren), waardoor zij geen invloed hebben op de afwegingen van de gemeente. Elke bewoner mag op de kansenkaart een locatie aanwijzen. Maar hoe verder?

De ‘Ladder duurzame verstedelijking’ is een middel om tot een logische volgorde in de besluitvorming te komen. Zoals: Is er een regionale behoefte en waardoor neemt die toe? Welke autonome behoefte heeft de gemeente zelf (kwalitatief en kwantitatief)? Verdere bouw binnen de bebouwde eerst beoordelen daarna daarbuiten. 

De landelijke politiek stelt dat er binnen 10 jaar 800.000 woningen in Nederland gebouwd moeten worden. Maar recent is er een ‘plotseling’ stikstofprobleem ontstaan, waardoor veel bouwprojecten niet kunnen doorgaan. In feite gaat het om een gebrek aan ruimte voor én landbouw en voedselvoorziening, én natuur, én andere groenvoorzieningen én recreatie, én infrastructuur, én locaties voor duurzame energie, én woningbouw. Wie maakt de keuzen?

De bewoners van onze gemeente koesteren de groene ruimte en komen daarvoor in actie! Wij nodigen de overheid uit de bevolking duidelijk uit te leggen, waarom de groene ruimte steeds verder moet wijken voor huizenbouw. Alleen informeren is voor burgerparticipatie niet genoeg! 

Ebbe Rost van Tonningen

(Voorzitter Wijkraad De Leijen)