Voedselbank De Bilt bestaat 10 jaar

In 2010 moest er in de gemeente De Bilt een uitgiftepunt komen van Voedselbank Zeist, omdat steeds meer gezinnen in De Bilt voedselhulp nodig hadden. Afspraak was dat wanneer dit aantal groeide tot 25 gezinnen, het uitgiftepunt in De Bilt een zelfstandige Voedselbank zou moeten worden; reden om in 2011 de Stichting Voedselbank de Bilt op te richten.

Dus bestaat de Biltse Voedselbank in 2021 alweer 10 jaar. Afnemers komen en gaan weer zelfstandig verder na tijdelijke voedselhulp. Toch is er een voortdurende groei te zien. Momenteel biedt Voedselbank De Bilt aan 143 afnemers (huishoudens) - 385 personen - voedselhulp. 

Feest?
Geen feest, maar stilstaan bij dit lustrum is zeker op zijn plaats. Want met een groeiende groep onbetaalde mensen wordt dus al 10 jaar voedselhulp gegeven aan dorpsgenoten die deze tijdelijke steun hard nodig hebben. Dit gebeurt met veel hulp vanuit de Biltse samenleving. Dat is niet niks. In de komende zomer wordt hier meer aandacht aan besteed. In aanloop naar de zomer vertellen een paar vrijwilligers hun verhaal.

Carin de Moet
Een gesprek met Carin bestaat uit twee delen: de vraag naar hoe het was, antwoorden op onverwachte vragen te vinden, weer rond te kijken op de Molenkamp en om er eens goed voor te gaan zitten om nog details te bespreken en met enthousiasme te vertellen over ‘toen’.

Carin is in 1954 in ‘s Hertogenbosch geboren in een gezin met vier dochters. Al snel vertrok het gezin naar Goes om daar het bedrijf van haar oma over te nemen. Carin is getrouwd en heeft drie kinderen. Door het werk van haar man kwam ze in De Bilt wonen, waar ze zich vestigde als Oefentherapeut Mensendieck. 

Advertentie
Carin las in een Biltse krant een advertentie waarin medewerkers voor een Voedselbank werden gevraagd. Ze solliciteerde, had een gesprek en werd aangenomen. De tijdsbesteding zou ongeveer vier uur per week zijn. Die 4 uren uit de advertentie werden er al gauw 20, en soms meer, want ‘je doet wat nodig is’.

Carin de Moet en Jacq Berk (Maartensdijk) zijn de eerste coördinatoren van Voedselbank De Bilt. Jacq doet dat nog steeds. Carin was dat in de periode 2010 tot 2015. In de begintijd was het Sociaal Warenhuis, dat ter beschikking werd gesteld door Woonstichting SSW, een kale betonnen boel. Het moest nog aangekleed worden. Omdat er geen budget was, moest er overal gepraat worden om benodigde spullen te krijgen. De klussen werden zelf gedaan en materialen gedoneerd door plaatselijke ondernemers. Vaak kwamen de partners van de vrijwilligers helpen. 

De coördinatoren gingen overal praten met mensen van organisaties waarvan ze hoopten dat die het voedselbankwerk zouden ondersteunen, van ouderlingen in de kerk, naar scholen tot winkeliers in het dorp. Carin vertelt dat er in de begintijd weleens telefoontjes kwamen dat er fruit geplukt kon worden, bijvoorbeeld in een boomgaard aan de Voordorpsedijk en in Wijk bij Duurstede. De vrijwilligers gingen dan plukken. Onlangs liep ze in het dorp en werd er ‘Mevrouw Cáááárin’ naar haar geroepen en enthousiast naar haar gezwaaid. Een afnemer van het eerste uur was blij haar te zien. 

Fotoclub
De foto’s aan de muur in de Molenkamp herinneren haar eraan hoe ze de Biltse Fotoclub vroeg te exposeren om de Voedselbank een beetje op te fleuren. De fotografen van de fotoclub maakten foto’s van spreekwoorden met voedsel. Nog steeds hangen er foto’s van de fotoclub in de Voedselbank, ze worden regelmatig gewisseld.

De meeste mensen die bij een Voedselbank werken zijn zeer gemotiveerd. Dat moet ook wel, want beloning in de vorm van geld is er niet. De voldoening moet uit het werk komen. Zo noemt Carin o.a. Nico. Ook Nico is iemand van het eerste uur. Hij was werkzaam bij Voedselbank Zeist, hij had een computerprogramma gemaakt voor de voedselbankadministratie: ‘Ook wij mochten dat programma gaan gebruiken en werken er nog steeds mee. Op gezette tijden hebben Jacq en Nico overleg en worden er aanpassingen gedaan’. 

Winkeltje
Op de vraag aan Carin wat het voedselbankwerk voor haar zo boeiend maakte, antwoordt ze dat ze ‘winkeltje spelen’ altijd zo leuk vond en het voedselbankwerk deed haar daaraan denken. Bovendien vindt ze het boeiend met mensen om te gaan, zeker met die diversiteit aan mensen in een Voedselbank. Ze is er in de loop van de jaren van doordrongen ‘dit kan mij ook overkomen’. Ze heeft respect voor mensen die om moeten gaan met armoede. Over het algemeen gaan ze niet bij de pakken neerzitten en proberen ze eruit te komen. Tijdens de uitgifte werd er veel gepraat. Ze nam tijd voor de mensen. In 2015 heeft ze afscheid genomen. Chauffeurs hadden een geweldige troon voor haar gemaakt en er waren veel dierbare collega’s, het was een mooi feest. Ze heeft ervan genoten: ‘Het is een hele positieve ervaring geweest, zegt ze. Het werken in een groep vond ik fijn, er werden vaak grapjes gemaakt. Het gaf me blijdschap als een afnemer vrolijk de deur uit ging. Het was bijzonder al die mensen te begeleiden en met ze mee te leven en wat positiviteit te brengen’.