Nieuwjaarstoespraak burgemeester Sjoerd Potters

door Guus Geebel

Aangezien de traditionele Nieuwjaarsreceptie van het gemeentebestuur dit jaar vanwege de coronapandemie niet door kan gaan, hield burgemeester Sjoerd Potters zijn toespraak vanuit het Gemeentehuis via Regio TV De Bilt

‘Dames en heren, jongens en meisjes inwoners van Bilthoven, De Bilt, Groenekan, Hollandsche Rading, Maartensdijk en Westbroek, leden van de gemeenteraad en collega’s bij de gemeente; Daar zaten we dan. Een Oud en Nieuw zonder groot feest. Een oud en nieuw zonder de hele familie. Een Oud en Nieuw zonder even bij de buren binnen te lopen. Een nieuw jaar hebben we zonder vuurwerk begroet. Met niet meer dan ons eigen gezin en maximaal twee anderen. Misschien was het nog een hele toer om de fles champagne en de schaal oliebollen leeg te krijgen. Hoe was dat om het glas te heffen op anderhalve meter afstand van elkaar zonder drie zoenen of een omhelzing? Ik hoop van harte dat eens maar nooit meer zo zal zijn’. 

‘Opnieuw zitten we in een lockdown. Een woord dat we een jaar eerder nog niet eens kenden. Een situatie, waar we ons eerder nog geen enkele voorstelling van konden maken. Stel dat we het wel hadden geweten, een jaar eerder, dat veel van onze plaatsgenoten zouden overlijden of ernstig ziek zouden worden door een pandemie? Dat we mensen die ons dierbaar zijn maandenlang alleen maar vanachter een raam konden zien, dat ondernemers de zaak die ze met veel liefde hadden opgebouwd, zouden moeten sluiten? Als we het wel hadden geweten dat onze kinderen maandenlang niet naar school zouden kunnen, dat het eindexamen en het tussenjaar van onze zoon of dochter helemaal niet door zou gaan, dat we onze collega’s alleen nog maar via de computer zouden spreken? Wat zou het met ons hebben gedaan? Zouden we verlamd zijn geraakt van de schrik? 

Het is maar goed dat we niet alles van tevoren weten. Want wanneer het onvoorstelbare ons overkomt, blijken we opeens veel veerkracht in ons te hebben. Dan zoeken we elkaar op en onderzoeken wat we voor elkaar kunnen doen. Dat is voor mij het bijzondere van 2020, dat we niet verlamd zijn van de schrik. Maar dat we ondanks alle beperkingen, veel voor elkaar hebben betekend’. 

‘Toen we dit voorjaar voor het eerst thuis kwamen te zitten, zijn we in de gemeente De Bilt meteen een callcenter gestart. Een plek waar mensen terecht konden met hun vragen en hun zorgen. We hoorden over het verdriet van opa’s en oma’s die hun kleinkinderen misten. We hoorden van ondernemers die niet wisten of ze het zouden redden. Van de collega die nergens in huis meer een plek voor zichzelf had en dus maar vanuit de auto ging werken. We hoorden hartverscheurende verhalen over het verlies van een dierbare, zonder afscheid. En hoe langer de crisis duurt, hoe dieper persoonlijk worden we er allemaal door geraakt. Dat maakt het moeilijker om het vol te houden. Er is steeds meer boosheid en verzet, teleurstelling en frustratie. En dat is begrijpelijk. En toch wil ik óók blijven denken aan het goede dat de crisis in ons naar boven heeft gebracht. Want hoe moeilijk ook, we bleken het roer snel om te kunnen gooien. Zoals de huisartsen in De Bilt die wilden dat hun patiënten veilig naar de praktijk konden blijven komen en daarom samen een leegstaande praktijk huurden om coronapatiënten op te vangen. Zoals al die inwoners in onze gemeente die aanboden om als vrijwilligers aan de slag te gaan voor wie de deur niet meer uit kon of zich alleen voelde. Zoals alle leerkrachten, die digitaal les gingen geven alsof ze nog nooit anders hadden gedaan. Zoals de zorgverleners die op hun post bleven en er nog een flinke tand bij deden. En zoals alle gemeente-medewerkers die op een donderdagavond hoorden dat het kabinet steunmaatregelen aankondigde voor ondernemers en op maandagochtend hadden ze al een virtueel loket ingericht waar ondernemers met hun vragen terechtkonden en formulieren konden downloaden’.

‘En toen op 15 december de tweede lockdown begon, zaten we de volgende dag meteen online aan tafel met alle ondernemersverenigingen om te kijken wat ons te doen stond. Ik ben trots op iedereen, die zich zo inzette. 2020 had twee gezichten. Het gezicht van verdriet, verlies en verzet. En het gezicht van veerkracht vindingrijkheid en verbondenheid.

We weten nu dat we veel met elkaar kunnen opvangen. Maar ook dat we flink ongeduldig kunnen zijn. We hebben ervaren hoe belangrijk individuele vrijheid voor ons is. Maar ook dat het gedrag van ons allemaal ertoe doet. Want als ik me niet meer aan de regels houd, heeft dat gevolgen voor jou. En als jij de regels aan je laars lapt, zit ik nog langer thuis. We hebben letterlijk ervaren dat een samenleving betekent dat we samen leven en verantwoordelijk zijn voor elkaar. 

Kon ik maar zeggen, dat alles voorbij is met de start van het nieuwe jaar. Maar zover is het nog niet. Al komt het moment nu wel dichterbij. Want het goede nieuws van 2020 is natuurlijk dat er een vaccin is. Zelf ben ik niet meteen aan de beurt, maar ik kijk erg uit naar dat moment. Veel mensen hebben er hun twijfels bij. Is het wel veilig? Kan het in zo’n korte tijd worden ontwikkeld? Maar ik twijfel daar niet aan. Een paar jaar geleden dreigde een ander Covid-virus de kop op tee steken: SARS-Covid1. Er werd wel meteen onderzoek gedaan naar de aard van het virus, om een goed vaccin te ontwikkelen. En de kennis van toen wordt nu toegepast om het vaccin te ontwikkelen tegen het nieuwe SARS-corona-virus’.

‘Doordat onderzoekers en wetenschappers niet bij nul hoefden te beginnen kon dat in korte tijd gebeuren. Ik heb er alle vertrouwen in en geloof dat we dankzij het vaccin in het nieuwe jaar terug kunnen gaan naar het goede dat we hadden, zodat we tijdens Oud en Nieuw volgend jaar wel weer met z’n allen bij elkaar kunnen komen. Elkaar om middernacht wel weer met drie zoenen of een goede omhelzing een goed en gezond Nieuwjaar kunnen wensen. 

Ik weet niet wat 2021 ons verder zal brengen, maar ik heb wel een aantal wensen; Ik hoop dat het ons lukt om het goede mee te nemen dat de crisis ons ook heeft gebracht. Dat we wat minder vaak de auto gebruiken of gaan vliegen, omdat we genoten van schonere lucht. Dat we af en toe toch online blijven vergaderen, omdat het best veel tijd scheelde. Dat we iets van de rust kunnen vasthouden die de crisis in ons jachtige bestaan heeft gebracht. Ik hoop ook dat we met de gemeenteraad weer belangrijke thema’s kunnen oppakken waar vorig jaar minder aandacht voor kon zijn. Thema’s uit onze toekomstvisie, zoals duurzaamheid, wonen, mobiliteit en een economie die iedereen kansen en mogelijkheden biedt’.

‘Ik wens de leden van onze gemeenteraad toe dat zij weer over de crisis heen kunnen gaan denken en ons meenemen in het gesprek. Want de uitdagingen voor corona, zijn er nog steeds. Sommige zijn zelfs groter geworden, want de crisis laat diepe economische sporen na. Verder wens ik ons allemaal toe, dat we geduld hebben met elkaar, ook na corona. 

Ik moest dit jaar vaak aan de periode van de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog denken. Dat was een tijd van hard aanpakken, want mensen moesten wonen, dijken moesten worden hersteld en kinderen moesten weer naar school kunnen. Door die bedrijvigheid was er weinig tijd om stil te staan bij verdriet en gemis. Dat heeft veel schade gedaan. Als corona voorbij is, zal ook veel aandacht uitgaan naar herstel van onze economie en werkgelegenheid, van onze gezondheidszorg en zorgmedewerkers en van onze onbevangenheid. Maar laten we ook stilstaan bij het verlies dat is geleden, van dierbaren, van een eigen onderneming of een baan die lief was, van een tussenjaar dat niet door kon gaan, van een gemist eindexamen of een gemiste eindmusical’.

‘Laten we stilstaan bij dat verdriet en teleurstelling en daarin geduld met elkaar hebben. Ik wens ons ook toe, dat we ons nog beter bewust zijn van onze democratische waarden die wereldwijd onder druk staan. Daardoor werden vrije verkiezingen dit jaar opeens gebeurtenissen die we met zorg tegemoet zagen. Nieuws en informatie bleken soms zo onbetrouwbaar dat we niet goed meer wisten wie of wat we nog konden vertrouwen. Na 75 jaar lijken vrede en vrijheid zo vanzelfsprekend geworden, dat we er nauwelijks meer bij stil staan. Dankzij samenwerking in Europees verband en op wereldschaal voelen we ons sterk en zelfverzekerd. Daardoor plaatsen we er vraagtekens bij. Wat doet Europa eigenlijk voor ons? Wat doet de VN eigenlijk voor ons? Democratische waarden kwamen dit jaar steeds meer ter discussie te staan en de pandemie en alle nepnieuws versterkten dat nog eens. 2021 is een verkiezingsjaar. In maart kiezen we een nieuw parlement, een nieuwe regering. Ik wens ons toe, dat we ons realiseren hoe bijzonder het is, om dat in vrijheid te kunnen doen’. 

‘Het zal dit jaar nog een uitdaging zijn om voor voldoende stembureaus te zorgen waar mensen veilig kunnen werken en hun stem uit kunnen brengen. Zonder angst voor besmetting. Maar in de gemeente De Bilt gaan we alles op alles zetten om dat voor elkaar te krijgen. Want niets is zo belangrijk als je stem te kunnen laten horen. 

En tenslotte wens ik ons toe, dat we dit jaar niet alleen onze stem laten horen, maar dat we ook naar elkaar blijven luisteren. Hoe oneens we het soms met elkaar zijn, want daarin zit het geheim van een sterkte samenleving, in aandacht voor elkaar en er voor elkaar zijn. Ik wens u namens het College, een gezond 2021 toe. Een jaar waarin we geduld hebben met elkaar, bereid zijn naar elkaar te luisteren en er voor elkaar te zijn. Ook als Corona voorbij is. We kunnen dat, we hebben er vorig jaar vele mooie voorbeelden van gezien’.