Aangrijpende voorstelling in Het Lichtruim

Donderdag vertelde, speelde, zong, begeleidde zichzelf op de harp en danste Ekaterina Levental over de weg die zij als jong meisje aflegde als vluchtelinge uit de voormalige Sovjet Unie. Via meerdere omwegen kwam haar gezin, met oma, vader, moeder en drie broertjes aan in Tel Aviv.

Haar oma, moeder en kinderen waren van Joodse afkomst, haar vader echter niet. Daarom moesten zij ook daar weer vertrekken. Uiteindelijk werd Nederland hun (eind-)bestemming. Ekaterina nam haar publiek mee in het soms hartverscheurende verhaal van een jong meisje, jarenlang op de vlucht. Ze sprak over de stem, die haar zei te vertrekken. De angst, het vluchten, de eenzaamheid en het verlangen naar rust werden zo levensecht door haar uitgebeeld dat het publiek sprakeloos naar haar levensverhaal luisterde. Uiteindelijk was het haar levenskracht die haar verder bracht. Het was een indrukwekkende voorstelling, die goed verbeeldde wat veel vluchtelingen in hun reis naar vrede en rust meemaken.     

(Frans Poot)