Op 't bankje

De komst van Sinterklaas bij het bankje is inmiddels een lange traditie. De eerste keer dat Sint bij me langs kwam ben ik nog niet vergeten. Ik schrok toen op van een vreemd geluid en spitste mijn oren. Klik klak klik klak klonk het en uit het donker verscheen opeens een schimmel met Sinterklaas op zijn rug. Het was toen voor mij een enorme verrassing dat Sint afstapte en bij me kwam zitten. Zoiets vergeet je nooit meer. De jaren daarna kwam de goedheiligman iedere keer als hij in het land was langs en bezorgde me dan een prachtig cadeau. Hij hield dan ook altijd een mooi praatje op rijm. De technische ontwikkelingen gingen echter ook aan de Sint niet voorbij en hij ging daar ook in mee. Het begon met de mobiele telefoon waarmee Sint mij een sms'je stuurde om zijn komst bij mij aan te kondigen. Ik hoefde daarom niet meer al uren van tevoren op het bankje zijn komst af te wachten. Al gauw zag je meer veranderingen. Het grote boek waarin alles over de kinderen werd beschreven is vervangen door een iPad en ook het gevolg van Sinterklaas ziet er anders uit dan vijftien jaar geleden. In Amsterdam werd Sint dit jaar bij zijn intocht in de stad begeleid door Spaanse edellieden. Ik ben erg benieuwd of hij vandaag door iemand wordt begeleid. Vorige keer kwam hij alleen, want Sint begint steeds meer op een zzp'er te lijken. Nu zit ik dus op het bankje op hem te wachten. Mensen die voorbijkomen kijken me verwonderd aan, van wat moet die man daar in het donker. Sinterklaas heeft zijn bezoek aan mij met een appje aangekondigd. Er stond in dat hij mij om vijf uur dacht te kunnen ontmoeten, dus zit ik al een kwartier van tevoren op een donkere namiddag wat rillerig op het bankje. Ik spits mijn oren bij elk geluid dat ik hoor. Precies op tijd komt de echte Sint Nicolaas aan. Ik raak helemaal in vervoering. Voorzichtig stijgt Sint van het paard en komt naast mij zitten. Mijn hart bonst in mijn keel. Sint kijkt me bemoedigend aan en verbreekt dan de serene stilte. Plechtig zegt hij: 'Het doet me weer een groot genoegen, me weer bij Maerten te vervoegen. We kunnen nu weer even praten, over het Biltse doen en laten. Het meeste weet ik intussen wel, van de website vierklank punt nl.' Ik fleur helemaal op en geniet ervan dat ik Sint weer enkele ogenblikken voor mij alleen heb. Ik vraag hem wat hem bij zijn hernieuwde bezoek aan de gemeente het meest is opgevallen. 'Veel werd natuurlijk gepresteerd, zo werd De Vierstee gerenoveerd. Ook zag ik vlijtige vogelspotters en ontmoette voor het eerst Sjoerd Potters.' Sprakeloos hoor ik het aan, maar Sint gaat al gauw verder. 'De leegstand in De Kwinkelier, doet me toch werkelijk geen plezier. Maar weer een tunnel onder het spoor, dat vind ik echt geweldig hoor.' Sint lijkt heel relaxed, maar het is natuurlijk een drukke tijd voor hem en ik weet dat hij nog veel te doen heeft. Vanonder zijn tabbert haalt hij een pakje tevoorschijn en geeft het aan mij. Een cadeautje van de Sint maakt me heel gelukkig, maar ik weet dat ik het pakje pas na 5 december open mag maken. De schimmel begint intussen alweer ongeduldig te worden hij geeft een teken dat zijn baas verder moet. Behoedzaam bestijgt Sinterklaas zijn paard en verdwijnt even plotseling als hij gekomen is in de duisternis. Als het geluid van de paardenhoeven is weggeëbd en ga ik tevreden naar huis.

Maerten