Primeur Evensong in Maartensdijk groot succes

door Henk van de Bunt

Iedere kerk hoopt bij een nieuw initiatief op meer bezoekers. In Maartensdijk werd zaterdag 18 januari deze droom weer een beetje meer werkelijkheid. Tussen half vijf en vijf uur in de middag stroomde de kerk van Sint Maarten aan de Nachtegaallaan vol met bezoekers, zo'n 200 in totaal.

Zij kwamen af op de primeur van de Evensong in Maartensdijk. Deze gebedsviering bood kans om de mooiste Engelse hymnen samen te zingen en gaf ook alle ruimte om het stil te maken in je eigen hart. De Evensong bracht het beste van een kerk naar boven: schoonheid van liturgie, hemelse klanken van het projectkoor onder leiding van Peter Steijlen, de intimiteit van het licht van kaarsen bij het vallen van de duisternis en het troostende gevoel van een gemeenschap, die samen mag zingen en die je doet beseffen dat je er niet alleen voor staat.

Wisselwerking
'We zochten naar een vorm in de liturgie om een ander publiek te bereiken, andere mensen die doorgaans in de kerk komen. En dat is gelukt. Meer dan gelukt. Want de kerk zat goed vol met gezichten, die voor mij ook onbekend waren. Afgaande op het meezingen hebben de mensen genoten. Het mooie van de wisselwerking tussen kerkgangers en koor is dat de koorleden ook beter gaan zingen. Ik zeg niet zo gauw dat de Heilige Geest ergens aanwezig is. Maar zaterdagmiddag om vijf uur was die Geest van God tastbaar. Ook in de eerbiedige stilte, die er halverwege was. Het was toen een paar minuten doodstil. Je kon een speld horen vallen. Net als bij begin toen het koor met kaarsen de kerk in kwam lopen. Ook daar was voelbaar en zichtbaar dat er iets bijzonders gebeurde', aldus Peter Steijlen, die zelf ook voor de eerste keer zo'n Evensong dirigeerde. En hij benadrukt nog eens: 'Het is geen concert. Er was ook geen applaus. Nee, zingen is dubbel bidden tot God. En iedereen deed mee. Als je hoorde hoe de kerk los ging bij het eerste lied 'Christ, be our light'. De kerkgangers zongen het licht tevoorschijn, het licht midden in het donker van de winter, het licht in onze harten, het licht in deze kerk'.

Zinzoeker
Want dat is de Evensong ten diepste: een vesper om de overgang van dag naar avond en nacht te markeren, een liturgische plechtigheid om het licht in het donker te voorschijn te zingen, een samenzang om de troost van een geloofsgemeenschap te ervaren en te voelen in alles, dat je niet alleen bent, een ritueel dat hoop geeft in een tijdsgewricht van internationale spanningen en binnenlandse onvrede. Rondom deze Evensong kwam iedereen samen: katholiek en protestant, zinzoeker en agnost, buurtbewoner en passant. Alles en iedereen mocht er zijn. Dat was ook de boodschap van de bezinning van Leo Fijen: 'In de kerk mag je zijn wie je bent, deel je in iets en Iemand, die groter zijn dan jezelf, ben je verbonden met je dierbare overledenen, ontdek je dat de ander en de Ander je leven geven en wacht de stilte op je. Daarom is het goed om soms die kerk op te zoeken'.

1. aanwezigen hebben deze Evensong als weldadig ervaren. Ze kijken nu al uit naar een volgende editie, waarschijnlijk in het late najaar van 2020, in de weken voor Advent.