Beruchte hondendrol blijkt stinkend zaakje

Het beste moment om een hond te portretteren, is tijdens het poepen; dat leerde een fotograaf mij ooit. Hij fotografeert als vrijwilliger asielhonden om hun herplaatsingskansen te vergroten. Ik onthield deze merkwaardige tip en probeerde Weimaraner Noah tijdens een van zijn notoire ‘toiletbezoekjes’ op de gevoelige plaat vast te leggen. 

Het resultaat was niet om aan te zien. Noahs nekplooien rimpelden overdreven, hij kneep zijn grote lichte ogen samen tot geforceerde spleetjes en trok zijn ‘mondhoeken’ vreemd strak. Ik lachte hardop en Noah voelde zich zichtbaar betrapt. Hij staarde me nerveus aan en keerde me prompt de rug toe. Ik hoefde niet lang te wachten voor hij een bruin en walmend cadeau voor me achterliet op een toefje gras. Ik hield mijn adem in, vouwde er een afbreekbaar poepzakje omheen en deponeerde het hele handeltje in de prullenbak. Voor mij is dit een logische handeling, want niets is irritanter dan met je schoenzool vol in de hondenkak te stappen. 

In een van de Groenekan-appgroepen werd er steen en been over geklaagd. Kennelijk laten sommige honden(-eigenaren) keurig gedraaide drollen liggen op andermans grindpad of oprijlaan. Lotgenoten troffen ook onwenselijke uitwerpselen aan op het trottoir of fietspad. Ik klaag liever niet in de krant, maar zelfs een megahondenvriend als ik vind dergelijke poepstrapatsen onuitstaanbaar. Al moet ik toegeven dat ik als kind weleens heb gedaan alsof ik mijn hond niet zag poepen, omdat ik een zakje was vergeten of omdat ik walgde van de vloeibare substantie die zijn achterwerk verliet. Ik zal ook opbiechten dat ik niet altijd de bosjes induik om een verstopte drol op te sporen. 

Toch zette een onderzoek van de ESU (Europees onderzoeksbureau dat zich met name richt op het milieu) me aan het denken. Ze onderzochten de ecologische ‘pootafdruk’ van o.a. honden. Ik schrok van de resultaten en wilde in eerste instantie allerlei recalcitrante leuzen uitkramen, want ja, ‘zit je aan honden, dan zit je aan mij!’. Maar als milieubewuste dierenvriend heb ik een soort plichtsgevoel om de bevindingen serieus te nemen. Wat blijkt? Onze harige vrienden zijn elk net zo vervuilend als een SUV die zo’n 3700 km aflegt. In Nederland wonen bijna 2 miljoen honden, dus reken maar uit. Wat de exacte oorzaak is? Honden eten vlees en het voer is niet bepaald milieuvriendelijk. En dan wordt 35% van onze honden (en katten) ook nog eens overvoerd (bron: LICG). Daarnaast blijken die beruchte uitwerpselen de bodem behoorlijk te verontreinigen. Gelukkige kunnen we nog enige natuurvriendelijke invloed uitoefenen.

Ik deel graag wat tips met u (een groot deel komt van Milieu Centraal):

• Check de impact van het voer. Zo zijn dierlijke bijproducten (zoals orgaanvlees of dierlijk vet) ‘beter’ dan spiervlees (dat doorgaans als ‘vlees’ op de etiket staat). 
• Een Beter Leven- of biologisch keurmerk maakt verschil.
• Droogvoer blijft langer houdbaar en heeft minder impact op het milieu dan natvoer.
• Geeft u uw dier liever vers vlees? Vraag dan om restvlees bij de slager.
• Wie nog gemotiveerder is, kan honden met de juiste ingrediënten ook vegetarisch voeren. Dat vergt wel enige verdieping. 
• Zorg ervoor dat de verpakking van het voer op de juiste manier gescheiden wordt. 
• Laat hondenpoep liever niet op de grond, in de goot of in de groene bak achter. Dit vanwege eventuele natuuronvriendelijke stoffen en vanwege bepaalde ziektekiemen die aanwezig kunnen zijn. Gooi het stinkende boeltje liever in de restafvalbak. 
• Ook vlooienmiddelen zijn funest voor het milieu. Preventieve vlooienbehandelingen zijn dan beter, dan het moeten verdelgen van een hele vlooienplaag. 

Zo, moraalridder Marlijn heeft gesproken. Ik wens jullie schone stoepen, grindpaden, oprijlanen en honden met gezonde uitwerpselen toe! Enne… probeer uw hond eens te fotograferen terwijl hij zijn behoefte doet… ik ben benieuwd naar het resultaat.  (Marlijn de Jager-Gerhardt)

Marlijn de Jager-Gerhardt is werkzaam bij de Dierenbescherming en brengt odes aan dier & natuur.