Presentatie boek over gemeentehuis Jagtlust in 2002

door Guus Geebel

Op 6 september 2002 werd in de Mathildehal van gemeentehuis Jagtlust het boek ‘Jagtlust, van Middeleeuwse kloosterboerderij tot eigentijds gemeentehuis’ gepresenteerd. Locoburgemeester Jeanne Slok-Keijzer ontving er uit handen van Karel Beesemer, de auteur van het boek, de twee eerste genummerde exemplaren.

Nummer een was bestemd voor burgemeester Tchernoff, die met vakantie was, nummer twee voor Jeanne Slok zelf. Het prachtig vormgegeven boek met fraaie foto’s geeft een uitstekend overzicht van de geschiedenis van Jagtlust. Veel belangstellenden waren naar Jagtlust gekomen om de presentatie van het boek bij te wonen. Onder hen talrijke bestuurders en oud-bestuurders. Door de ontvangst met koffie en gebak leek Jagtlust weer even op het hotel-restaurant dat het eind negentiende eeuw enige tijd geweest is. Jan Joosse van Uitgeverij Lorelax Productions heette iedereen welkom en was verheugd dat de presentatie van het boek over Jagtlust ook in Jagtlust plaatsvond. Joosse heeft van zijn tweede tot veertiende jaar in Bilthoven gewoond. ‘Ik heb bij Jagtlust nog voor de koningin gezongen. Als oud-Bilthovenaar vond ik het dus heel leuk een boek over de gemeente De Bilt te maken. Het was heel plezierig om met Karel, zijn vrouw Greet en zoon Marcel samen te werken.’

Medewerking
Oud-wethouder Karel Beesemer had met bijzonder veel plezier aan het boek gewerkt, maar was blij dat de klus geklaard was. ‘Ze zeggen wel eens dat soms Gods zegen op een heidens karwei rust’, zei hij met een glimlach. ‘Ik heb met het schrijven van dit boek ervaren hoe belangrijk samenwerking is. Heel veel mensen hebben op enigerlei wijze meegewerkt aan de totstandbrenging van het boek.’ Beesemer zei onmogelijk allen persoonlijk te kunnen noemen, maar wil een uitzondering maken voor zijn zoon Marcel die de totale artistieke vormgeving had verzorgd, voor historicus Ronald Rommes die vooral in de beginfase over zijn schouders meekeek en controleerde of alles in juist historisch perspectief stond en voor Fotoclub Bilthoven en Omstreken die met foto’s in en rond het gebouw een belangrijke bijdrage leverde. Beesemer had de samenwerking met iedereen als buitengewoon plezierig ervaren.

Herinneren
‘Het verleden mag geen gesloten boek zijn; wat waard is om te behouden moet ook behouden blijven, maar tegelijk moet naar de toekomst worden gekeken.’ In het boek is deze zin van burgemeester Tchernoff uit de herindelingskrant van september 2000 opgenomen. Beesemer zei te hopen dat het boek over Jagtlust daar een bijdrage toe levert. ‘De vele opgenomen afbeeldingen kunnen waarmaken hoe dat herinneren opnieuw ontmoeten is’, zei hij. ‘Ik heb in het boek uiteraard gebruik gemaakt van bestaande informatie. Het recente verleden en het heden heb ikzelf als raadslid en later als wethouder ervaren. Wat betreft de grijze oudheid stoelt het boek op bestaande literatuur. De samenwerking met Jan Joosse van uitgeverij Lorelax Productions in Huizen was subliem. De Stichting Carel Nengerman Fonds, de Grontmij en de Woonstichting SSW maakten het mogelijk dat een fors aantal pagina’s in kleur kon worden uitgevoerd, dat geeft het boek een belangrijke meerwaarde.’

Hoe ertoe gekomen
Karel Beesemer was vooraf nooit van plan geweest het boek samen te stellen. Het is begonnen toen een vereniging hem vroeg een inleiding te houden. Het leek hem toen wel aardig wat over de geschiedenis van Jagtlust te vertellen. Dat verhaal werd met knip- en plakwerk in elkaar gezet en in Jagtlust gehouden. Ook de burgemeester leverde een bijdrage. Enige tijd later kreeg Beesemer het verzoek dit verhaal op een introductiedag voor nieuw personeel van de gemeente opnieuw te houden. ‘De burgemeester vroeg mij om daarbij wat meer over het herdenkingsmonument, het park en de keuken te vertellen’, zei Beesemer. ‘Het werd dus steeds meer en zo ontstond in april 2000 het idee er een professioneel boek van te maken. Ik heb het werken aan het boek buitengewoon inspirerend gevonden. De charme van het witte huis Jagtlust had ik al een aantal jaren ervaren, maar als je er werkt krijg je gaandeweg steeds meer oog voor het detail, zoals het bouwkundige aspect, de glas-in-loodramen en de kunst die er zich bevindt. Slechts weinigen kennen de betekenis van het door Jaap Kaas vervaardigde herdenkingsmonument. Het is allemaal in het boek te vinden.’

Anekdotes
Naast de serieuze inhoud bevat het boek ook een aantal grappige verhalen. Het bord Jagtlust dat voorheen in het gazon langs de Soestdijkseweg stond, moest het in de tijd van minister-president Van Agt een tijdje zonder de letter J doen waardoor het Agtlust werd. Een ander moment was de letter G weggehaald en stond er Jatlust. Kennelijk omdat men de belastingen te hoog vond. Ten tijde van burgemeester Fabius werden beneden in Jagtlust ambtenaren clandestien tegen korting geknipt. Toen de burgemeester erachter kwam was het meteen afgelopen. Jagtlust was ooit een herstellingsoord voor zenuwlijders. ‘Een enkeling zegt dat het vandaag nog een gekkenhuis is’, zei Beesemer lachend.

Jagtlust heeft het
‘Na de eerste, tweede en derde fase worden er alweer plannen gemaakt om het gemeentehuis uit te breiden. Want alles gaat gewoon door’, zei Karel Beesemer. Alles gaat gewoon door is ook de rode draad in het boek. Hij vond het verwonderlijk dat Jagtlust geen monument is. Locoburgemeester Jeanne Slok noemde de presentatie van het boek een heel bijzonder moment in een heel bijzonder gebouw. ‘Een gebouw met een verleden, maar zeker ook een gebouw met toekomst. Het gemeentebestuur is uitermate verheugd dat er een boek verschijnt over het gebouw van de gemeente, ons aller Jagtlust. Want een gemeentehuis is een gebouw van de gemeenschap. Het is uw en mijn huis’, zei zij.

Steeds mooier
Namens het gemeentebestuur feliciteerde Jeanne Slok Karel Beesemer van harte met de uitgave en dankte hem voor de inzet om dit boek te schrijven. ‘Het moet een heerlijk gevoel geven dat je nu schrijver bent geworden over een gebouw waar je heel veel uren hebt doorgebracht. Dit boek geeft veel informatie over het ontstaan van de gemeente, maar ook over haar bestuurders. Foto’s geven scherp de feitelijke situatie weer. Je ziet erop dat je ouder wordt. Bladerend door het boek ontdekte ik weer opnieuw het karakter van Jagtlust en de schoonheid van het gebouw. Eigenlijk wordt het gebouw steeds mooier. Jagtlust is een gebouw met status, maar ook een gebouw om van te houden. Het is het kloppend hart van onze gemeente.’