Gekaapt

Al eeuwen lang is de Muskus- of Kaapse eend een bekende lekkernij bij de Indianen van Mexico tot Peru en later via de Spanjaarden ook in Europa. Desondanks zoeken deze grote eenden (3 tot 6 kg) graag het gezelschap van de mens. Hun voedsel voorkeur voor hinderlijke insecten als teken, muggen, kevers en maden, spinnen en mieren maakt hen als huisdier zeer geliefd. 

Een clubje Kaapse eenden, wit met de kenmerkende rode, wrattige vlekken rond de ogen, streek neer in een groene woonwijk, hier niet ver vandaan. In een tuin als een lusthof vonden zij een vijver om uit te drinken, te zwemmen en voedsel te vissen. Van zeer zorgzame mensen ontvangen ze op z’n tijd een uitgekiende maaltijd. De dames eenden zijn goed broeds en nestelen veelvuldig in het struikgewas van de waterkant met een grote hoeveelheid lichtgroene eieren. Uit de nabije vrije natuur ontdekten ook dassen en vossen de weg naar die aantrekkelijke hortus, klommen door de sloot, ritselden door het struikgewas en deden zich tegoed aan de smakelijke eendeneieren. 

Na een aantal van deze overvallen vonden twee Kaapse dames een strategische oplossing voor dit grote ongenoegen. Zij kaapten een leegstaand konijnenhok op poten. In volle omvang, op blote voeten over het smalle loopplankje, schommelden de moeders moeizaam naar boven om hun eieren te leggen. In een zacht donzen nest, geplukt uit eigen borst, wisten zij zich ‘s nachts veilig achter gesloten deuren. Een fraai ‘safe-house’ waarin zich na een week nog een derde gegadigde meldde. Ongestoord zwanger op eieren dankzij een buitengewoon verbond tussen mens en dier. Samen vijf weken geduldig wachten, op tropisch warme dagen in de schaduw van een parasol, totdat de Kaapse kuikens één voor één uit het ei kruipen.

(Karien Scholten)

In haiku:

Goed broedse moeders

Knus, gekaapt konijnenhok

Kweekt Kaapse kuikens