Verstoft

In de stal, niet ver van de ‘droge’, hoogdrachtige koeien stond het groene lelijke eendje onopvallend te verstoffen. Dit karakteristieke aandenken aan een onbekommerde tijd stond daar jarenlang verscholen tussen houtopslag, bouwmaterialen en landbouwwerktuigen. 

Langzaam verzamelden zich stof en stro op de huid van de oldtimer. In het stille hoekje werd ‘ie af en toe bezocht door een kat die zijn voetafdrukken nadrukkelijk achterliet in het vuil op de spatborden. Spinnen bouwden hun kleverige territorium voor de ramen en verloren er sporen van hun spijsvertering.

En toen kwam de dag waarop omstandigheden bepaalden dat de oude eend moest worden opgehaald. Na wat duw- en trekwerk rolde hij op uitgedroogde, gescheurde banden gewillig mee. Twee paar handen duwden de deux cheveaux naar huis en daarmee kwamen allerlei herinneringen terug. Gelukkige herinneringen aan lange ritten over Franse wegen, knus dicht bij elkaar, op de eenvoudig te demonteren autostoeltjes voor de tent.

Als herboren kwam de eend glanzend groen onder de douche vandaan, het iconische karretje zonder airco, stuurbekrachtiging of cruise controll.

Maar voorlopig maakt ‘ie nog geen vlieguren en is het vooral veel sleutelen om ‘m weer aan de praat te krijgen. Want het blijft een oude eend. Een vogel die niet vanzelfsprekend vliegen kan.

(Karien Scholten)

In haiku:

Verstoft in de stal

Herboren herinnering 

Magie in een eend