Op ‘t bankje

Het is heerlijk weer en je ziet alweer veel mensen die er op de fiets op uittrekken. Maar het valt ook op dat er regelmatig jonge trotse moeders achter een buggy voorbijkomen. Na een poosje komt er een man met een wat zorgelijk gezicht bij me op het bankje zitten. Hij pakt meteen zijn smartphone en is daar een tijdje mee bezig. Als hij even opkijkt en ziet dat ik naar hem kijk zegt hij: ‘Zondag is het Moederdag.’ Ik knik en zeg dat het inderdaad altijd de tweede zondag in mei is. ‘Ik zit met een probleem’, zegt hij. ‘Ik weet niet wat ik voor mijn vrouw moet kopen, want ze verwacht wel dat ik eraan gedacht heb en iets voor haar gekocht heb. En dan is ze nog niet eens mijn moeder’, zegt hij zuur glimlachend. ‘Eigenlijk vindt ze Moederdag maar een commercieel gedoe, dat zegt ze tenminste, maar ik moet het niet in mijn hoofd halen er niets aan te doen’, verzucht hij. ‘Bij ons thuis was het vroeger altijd makkelijk. Mijn vader en wij kinderen kochten altijd een nieuw huishoudelijk apparaat voor onze moeder. Er kwamen steeds nieuwe elektrische huishoudelijke apparaten op de markt en dus kreeg ze in de loop van de jaren een mixer, een fruitpers, een blender, een elektrisch mes en een elektrische blikopener. Allemaal dingen die ze nooit gebruikte maar waar ze toch wel blij mee was.’ Hij zucht er nog maar eens van. ‘Vorig jaar heb ik haar een koffieapparaat gegeven. Dat was een schot in de roos, want het wordt best vaak gebruikt, maar nu weet ik het echt niet. Met bloemen hoef ik niet aan te komen, want dat vindt ze zonde van het geld. Met Moederdag zijn bloemen opeens veel duurder en dat is voor haar een reden geen bloemen te willen krijgen. Van mij dus, want de kinderen komen altijd met bloemen en dan is ze er heel blij mee.’ Ik ben altijd bereid om mee te denken en stel een champagneontbijt verzorgd door een cateraar voor dat ze op bed geserveerd krijgt. De man schudt zijn hoofd, want dat ziet hij helemaal niet zitten. ‘Dan zouden ze midden in de nacht moeten komen, want ze is een echt ochtendmens. Iedere dag staat ze om half zeven op om de hond uit te laten en ze gaat echt niet liggen wachten op een ontbijt op bed. Nee dat is niet aan haar besteed.’ Ik doe nog een paar pogingen maar er is niets bij waar hij enthousiast van wordt. ‘Het wordt een drukke dag met al die moeders. We gaan eerst naar mijn schoonmoeder, dan even naar oma, zelf heb ik twee moeders, want mijn ouders zijn gescheiden en allebei hertrouwd en met mijn stiefmoeder ben ik ook heel goed, dus daar gaan we ook heen. Mijn vrouw koopt voor allemaal cadeautjes, daar hoef ik me dus geen zorgen over te maken. In de middag moeten we weer thuis zijn want dan komen de kinderen langs.’ Ik stel vast dat het een druk programma wordt, maar de man wacht nog steeds op een gouden cadeautip. ‘Zou er op internet geen website zijn met cadeautips’, probeer ik. De man fleurt er helemaal van op. ‘Dat is een idee, daar heb ik helemaal niet aan gedacht.’ Hij lijkt er helemaal door opgelucht en gaat fluitend verder. Natuurlijk ben ik benieuwd of ik inderdaad een gouden tip heb gegeven en thuisgekomen tik ik meteen ‘cadeautips Moederdag’ in op Google. En ja hoor honderden mogelijkheden. Het is me toch weer gelukt voor iemand een oplossing te vinden.

Maerten