Storm

Code oranje. Een woeste wind blaast de wereld schoon. Het water in de sloot spettert hoog op en schuimt tegen de oevers aan. Onder de bomen regent het takken. Plastic zakken waaien voorbij en hemelwater spoelt de straten leeg. Bomen buigen als de wind langs raast, bovenin kreunen hun kruinen, luidruchtig raken de takken elkaar. Alarmerende geluiden. De vogels houden hun adem in, blijven liefst laag bij de grond. Slechts een enkeling gaat boven in de lucht de strijd aan met de natuurkrachten. 

Thuis hoor ik wind door de kieren gieren, rammelen deuren en luiken in hun scharnieren. Het geluid van de storm voert geesten mee. Een uitgelezen moment om samen te schuilen bij de kachel. Huiveren bij oude verhalen zoals over de dolende ruiter op een wit paard. Hij was voor een boerengezin in Westbroek indertijd de aanleiding om ‘s avonds ramen en deuren hermetisch te sluiten. De verschijning op hun erf van een ruiter zonder hoofd, hoog gezeten op een wit paard, had hen zoveel angst ingeboezemd dat zij ‘s avonds de deur niet meer uit durfden.

Kwam deze ruiter hen ‘s nachts openbaren wat er was gebeurd in Westbroek tijdens het Rampjaar 1672 - 1673, nu 350 jaar geleden? De inktzwarte periode waarin troepen roofzuchtige soldaten van de Franse Zonnekoning plunderend en moordend door onze streken trokken. Boeren en burgers waren hun leven niet zeker, werden mishandeld en beroofd van hun bezit, hun oogst en hun vee. Huizen werden verwoest en verbrand. Velen sloegen op de vlucht.

Die verschijning, was het een echo uit het verleden of was het slechts verbeelding. We zullen het nooit weten. Het gezin is, samen met hun angst, al lang geleden vertrokken. De lucht is opgeklaard en de storm is gaan liggen. Terwijl ik de rommel opruim hoor ik de vogels weer zingen, rekken de bomen zich weer uit en is ook de hemel weer helder.

(Karien Scholten)

In haiku:

Storm hervormt natuur
Verheldert vergezichten
Blaast wat recht is krom