Een foto van Juwelier Heintzberger na de grote verbouwing. [uit boek Jodendom van Rienk Miedema]
Een foto van Juwelier Heintzberger na de grote verbouwing. [uit boek Jodendom van Rienk Miedema]

Juwelier Heintzberger puzzelde met de mogelijkheden

Algemeen

Bilthoven-Centrum is bijna klaar voor de toekomst: het wachten is nog op de officiële opening van het nieuwe centrum. Tot dan wordt de laatste hand gelegd aan de volledige herinrichting van Vinkenplein en Vinkenlaan. Ook de Julianalaan is in de laatste jaren op de schop gegaan. 

Waar deed Bilthoven boodschappen, ver voordat de Kwinkelier werd geopend en de groenteboer en de slager nog waren gevestigd naast de kruidenier? Het Online Museum - in de persoon van redacteur Veroniek Clerx - zoekt de weg terug en werkt aan een rondleiding. Deze keer aandacht voor Juwelier Heintzberger aan de Julianalaan; vanaf 1956 tot 2006 gedurende 50 jaar een begrip in het hart van Bilthoven op de hoek van het Uilenpad en de Julianalaan.

Dordrecht
In 1924 werd Nico Heintzberger, de vader van Kees, met wie we herinneringen ophalen, geboren in Dordrecht. Nico’s vader had als vertegenwoordiger in voeringstoffen het land afgereisd langs modemagazijnen. Omdat het gunstig was om centraal te wonen én in de buurt van een station, vestigde de familie zich in 1927 aan de Haydnlaan in Bilthoven.

Aan de plaatselijke Van Dijcklaan had zich na de beurscrisis van 1929 de uurwerkspecialist Hermann Sonderkamp gevestigd. Deze Duitse ingenieur was voor zichzelf begonnen, nadat de ENEM, de Eerste Nederlandsche Electro-Magnetische Uurwerkenfabriek in Utrecht de deuren had gesloten. 

Klokken
Het kwam tot een ontmoeting van beide gezinnen. Nico wist na de lagere school niet goed wat hij wilde worden; tot hij in 1937 bij Sonderkamp het vak van klokkenmaker ontdekte. Dat fijne knutselwerk beviel hem zeer en op zijn 18e in 1942 behaalde hij het vakdiploma. Niet zijn eigen zoon, maar Nico Heintzberger nam in 1947 de zaak van Hermann Sondermann over. Nico verhuisde in 1956 van de Van Dijcklaan naar Julianalaan 34. Op dat adres had mevrouw An Vunderink een winkelruimte te huur gezet. Zelf bleef ze erboven wonen. Dit pand uit 1922 had tot dat moment dienst gedaan als winkel voor kousen en lingerieartikelen. In de tussenliggende decennia was achter de winkel de ene tuinkamer na de ander verrezen om te verhuren aan de zomergasten van natuurbad De Biltse Duinen. Met het oog op de grote verdiensten gingen de hoofdbewoners ’s zomers zélf in een tuinkamer wonen en verhuurden dan de bovenwoning als pension. Tegen de tijd dat het gezin Heintzberger, met Kees als baby, de voormalige tuinkamers betrok, was dat aanvankelijk verre van comfortabel; ze waren niet op jaarrond-bewoning berekend.

Opgeknapt

Aan de voorkant breidde Nico Heintzberger uit van klokkenmaker en horloger naar juwelier. In 1960 vertrok mevrouw Vunderink, zodat het gehele pand tot hun beschikking kwam. Echter, met het oog op de afbetaling van de hypotheek werd ervoor gekozen, om het bovenhuis voorlopig te verhuren aan een Amerikaanse officier van Luchtmachtbasis Soesterberg. ‘Dat leverde goudgeld op’, vertelt Kees. ‘In 1964 werd de Julianalaan opgeknapt, de hoge eikenbomen aan beide zijden gekapt. Het gezin Heintzberger zou tot 1975 blijven puzzelen met de beschikbare ruimte: deel winkel, deel woning, deel werkplaats. Tot eindelijk de grote verbouwing kon plaatsvinden, de hele benedenruimte winkel en werkplaats werd en we boven konden gaan wonen. In 1974 had ik de vakopleidingen in Schoonhoven afgerond: goudsmid, uurwerken, graveur, edelsteendeskundige en juwelier. In 1977 kwam ik in de zaak en Louise en ik namen die uiteindelijk over in 1990. Na 16 jaar en met tien personeelsleden zetten we er in 2006 een streep onder. Oorzaak: criminaliteit. De problemen begonnen al in de jaren ’90: ingeslagen ruiten, dreigberichten, rechercheur aan de deur. Mijn vrouw heeft nog eens ondergedoken gezeten met de kinderen’.

Afgerond

‘Dat was het ons niet waard. Nadat we ons personeel goed hadden ondergebracht, hebben we de hele inventaris in 3 weken tijd per internet geveild. De winkelruimte konden we snel verhuren aan een neef van Marc Doek. Die deed de franchise van Hunkemöller, een landelijke lingerielijn. En zo werd adres Julianalaan 34 na 50 jaar, opnieuw een lingeriezaak’.

Kees Heintzberger is nu taxateur/makelaar in juwelen. De zonen en dochter zijn geen juwelier geworden, al is in de beroepskeuze van de oudste wel een parallel te zien met het vak; hij is ICT-specialist. Liet al op zijn 15e een dure computer bouwen. Met het geld van een goudklomp, die hij had gewonnen met een Flippo-wedstrijd, dé jeugdrage van de jaren ’90. Kees en Louise bleven boven de winkel wonen.

 

De juwelier, toen het daarachter gelegen Jodendom nog bestond. [uit boek Jodendom van Rienk Miedema]
Julianalaan 34 werd in 2006 na 50 jaar, opnieuw een lingeriezaak. [uit boek Jodendom van Rienk Miedema]