Jagen met de camera

De natuur in met een camera biedt vaak een fijn avontuur. De ontdekking van een mooie bloem, de verrassing van een schittering, het versmelten met de omgeving. De wereld zien vanuit een andere optiek is als kijken onder een andere hoek, inzicht krijgen in een parallelle samenleving.

Leren kijken met andere ogen dus, zoals die van de libellen. Reusachtige ogen, rusteloos, waarmee zij voortdurend hun omgeving, boven en aan het water, overzien. Met hun grote ogen en de vier sterke vleugels kunnen zij snel en doeltreffend jagen. Af en toe even stil hangend in de lucht, maar de vleugels constant in beweging, zoeken zij hun territorium af op prooien als motjes, vliegjes of muggen. Met de sterke, harige poten naar voren gericht vangen zij de insecten in de vlucht. Na het vangen van een grote prooi zoekt de libel een plekje langs de waterkant om de maaltijd op z’n gemak te verorberen. Een goed moment voor een foto.

Dat overkwam ook een vriendin. Zij gaf me haar verhaal en de foto. Op pad in de omgeving van de waterzuivering in Soest trof zij verschillende libellen aan. Eén opvallend grote, glanzend groene libel viel haar op. Rustend in de oeverbegroeiing, de sterke poten om een rietstengel, kreeg zij de grote ogen en de krachtige kaken goed in beeld. Zij schreef: “Het determineren van een libel is voor een amateur niet altijd eenvoudig. Ze fladderen maar een eind weg en stil zitten ho maar. Maar soms heb je geluk, dan gaat hij/zij aan een rietstengel hangen boven een slootje. Geen idee wat voor een libel het was, maar ik kreeg hem op de kiek. Thuis aangekomen heb ik hem gestuurd naar waarneming.nl. Daar konden zij verzekeren dat het voor 99.9% een metaalglanslibel is. Deze soort komt niet veel voor in de provincie Utrecht. Hoe blij wordt je dan als je iets bijzonders hebt waargenomen in de natuur”.

(Karien Scholten)

Metaalglanslibel.jpg

(foto Thea Blankenstein)

In haiku:

Langs de waterkant

Jagen met de camera

Fraaie libellen