Hockeydames blikken terug op Tokio
Algemeendoor Henk van de Bunt en Kees Diepeveen
Van 23 juli tot en met 8 augustus streden de beste hockeyers van de wereld in Tokio om Olympisch titel. De Nederlandse Oranje Dames waren sinds de eerste deelname op een officieel toernooi in 1974 bijzonder succesvol: tot nu toe wonnen ze tien keer goud op een EK, acht keer goud op een WK en drie keer goud op een Olympische Spelen. Verder staan er zes Champions Trophy’s en twee Hockey World Leagues op de erelijst. De oranje hockeyvrouwen voeren al jarenlang de FIH wereldranglijst aan en zijn op moment zowel de Europees als huidige wereldkampioen.
De afloop is inmiddels bekend: Ook in Tokio werd goud behaald. De (uitgestelde) spelen van 2020 werden ook nog eens onder ongekende (corona-)omstandigheden gespeeld. Met twee speelsters van SCHC uit Bilthoven, die na Tokio weer gewoon bij Stichtse aan de slag gingen blikken wij nog even terug:
Publiek en hitte
Was het anders om zonder publiek te spelen? Laurien Leurink:’Ja dat is zeker anders. In juni hebben we het EK in Amsterdam mogen spelen met de aanwezigheid van publiek en dat geeft wel extra energie. Je raakt er natuurlijk wel aan gewend, maar we zullen blij zijn als er weer volop publiek aanwezig is. Xan de Waard: ‘Ik heb het EK niet gespeeld, dus spelen met publiek is voor mij eigenlijk heel lang geleden, ik kijk er naar uit’. Hoe hebben jullie de hitte ervaren? Laurien: ‘Warm! Je moet je daar goed op voorbereiden natuurlijk. Het spelen in de avond scheelde wel veel, maar overdag was het gewoon heel warm. Wij hebben wel bepaalde maatregelen genomen als een heus hitte protocol. Wij maakten bijvoorbeeld gebruik van koelvesten om onze kerntemperatuur zo laag mogelijk te houden voorafgaand aan een wedstrijd’. Xan: ‘De wedstrijden rond 10 uur ’s ochtends waren verschrikkelijk heet, gelukkig hoefden wij maar twee keer rond deze tijd te spelen. Voorbereiden en gewenning is enorm belangrijk om in die omstandigheden een goede prestatie neer te zetten’.
Tegenstanders
Jullie kwamen de poulefase makkelijk door, merkte je iets van respect bij tegenstanders? Laurien: ‘Ik denk dat andere teams gebrand zijn om te winnen van ons. Dat merken wij altijd. Wij hebben ons eigenlijk voornamelijk gefocust op onszelf en hadden vertrouwen in elkaar’. Welke wedstrijd was het moeilijkst en waarom? Laurien: ‘Ik vond eigenlijk alle wedstrijden vanaf de kwartfinale lastig. Er komt dan ook een mentaal aspect bij dus dat bracht bij mij wel spanning met zich mee. Xan: ‘De allerzwaarste waren de ochtendwedstrijden door de hitte, maar ik vond het vanaf de kwartfinale enorm spannend, gelukkig kwamen we in alle finales snel op voorsprong, dat helpt toch’.
Londen
Heeft het team nog stil gestaan bij de finale 5 jaar geleden, Londen (beter zijn maar wel verliezen?) Laurien: ‘Londen heb ik niet gespeeld, maar Rio wel haha, dat was 5 jaar geleden inderdaad. Het was een compleet ander team toen, dus nee dat hoofdstuk is gewoon al best wel een tijd geleden afgesloten’. Xan: ‘Als ik eerlijk ben, dacht ik in de finale toen we de 3-1 tegen kregen wel even van, het zal toch niet, maar we hebben er altijd het volste vertrouwen in gehad. Wat Laurien zegt, een nieuw team en een nieuwe Spelen’. Laurien: ‘De druk om te presteren is er zeker wel. Wij hebben afgelopen 5 jaar alles gewonnen wat er te winnen viel, maar daar werken wij superhard voor. Wij hebben ook het volste vertrouwen in elkaar en dat merk je ook wel in het team’. Xan: ‘Je bouwt natuurlijk wel druk op van de buitenwereld, als je alles wint, maar we willen zelf natuurlijk ook gewoon alles winnen, dus die druk is niet opeens veel meer dan voorheen’.
Team
Wat was eigenlijk precies jullie rol in het team? Laurien: ‘Denk niet echt dat er specifieke rollen zijn aan te wijzen in het team, anders dan dat ik als speelster in het veld vaak de verbindende speelster ben. Er worden niet specifieke rollen aangewezen. Xan: ‘Wat Laurien zegt, we doen het samen. Wellicht dat ik, door hard te werken, energie kan geven aan het team’.
Hoe is het Spelen voor Oranje uberhaupt te combineren met het hockeyen voor jullie eigen club SCHC Bilthoven? Laurien: ‘De combinatie is best lastig. We moeten veel trainen. Soms train je met het Nederlands team maandag en dinsdag en zijn dit opeens je concurrenten op zondag. Verder hebben we ook wat teamgenoten van SCHC die ook bij Oranje zitten en dat maakt het ook wel leuk. Xan: ‘De combinatie kan inderdaad lastig zijn, maar we zitten er nu allebei al zo lang bij dat het normaal geworden is’.
Caia
Er was nog een SCHC-er die als Olympisch kampioen werd gehuldigd: Caia van Maasakker. Haar kast met medailles bezweek al bijna onder al haar prijzen, maar de gouden plak van Tokio is misschien wel de mooiste met het zwaarste gewicht. ‘Afscheid nemen met een olympische titel’, beter had Caia van Maasakker het zich niet kunnen wensen. Nu zegt ze het tophockey vaarwel. Van Maasakker werd geboren in Soest en ging al jong hockeyen voor SCHC in Bilthoven, de club die ze altijd trouw is gebleven. Op haar zestiende debuteerde ze in de hoofdklasse. Op de Olympische Spelen in Tokio was het strafcornerkanon Van Maasakker die met twee rake klappen een groot aandeel had in de 3-1 winst op Argentinië. Het betekende goud voor de hockeydames. Maar de speelster van het Bilthovense SCHC vindt het mooi geweest.