Bessen rissen
AlgemeenDe moestuin is mooi dit jaar in kleuren en opbrengst. Langs strakke rijen bieten, bonen en winterwortels bloeien papaver en dille in een vrolijke vrijheid. In de schaduw van de oude appelboom bungelt dromerig een schommel, zachtjes geduwd door de wind. Ernaast dragen de oude bessenstruiken hun rijpe rode vruchten.
Uitnodigend, bloedrood flonkeren de bessen in de zon. Als ik me buk om ze te plukken vliegt een merel verschrikt kwetterend weg. Vroeger hing ik een net over de bessenstruiken om de opbrengst volledig voor mezelf te kunnen houden. Maar nadat ik daarin een merel vond, verstrikt en dood in de snijdende draden, heb ik het net weggegooid. Liever deel ik de rijke oogst samen met de vogel die me ‘s ochtends vroeg wekt met z’n wonderschone lied. Om de keel te smeren rist hij z’n eigen bessen.
Onverwacht krijg ik hulp van kleine vingertjes. Tussen duim en wijsvinger grijpt het kleine meisje de rijpe bessen één voor één vast, voelt, trekt en plukt, drukt de sappige bolletjes plat. Verbaast ziet ze hoe het sap over haar hand loopt. Ze likt haar vingers af, haar neus krult op vanwege de onbekende zure smaak.
Aan de tuintafel met de kom op schoot, ontdoe ik de bessen van de steeltjes. Bessen rissen voor puree en sap zonder pitjes, net zoals mijn moeder en grootmoeder deden. De jongste generatie kijkt aandachtig toe. Ineens grijpen haar begerige handjes behulpzaam in de kom. Een hand vol bessenoogst gooit ze in de pan. Bessen rissen is voor haar nog wat te hoog gegrepen.
(Karien Scholten)
In haiku:
Rijpe bessenstruik
Etaleert haar overvloed
Laat bessen rissen.