Gevlogen

Daar gaan ze, de donzen veren afgeschud, de wijde wereld in.

Onlangs kon de vlag uit voor alle scholieren die hun eindexamen hebben gehaald. Een mijlpaal, waarna velen op eigen vleugels verder gaan. Het nest ontgroeid kijken zij hals reikend uit naar nieuwe avonturen, hetzij dicht bij huis, hetzij in het buitenland. Op eigen kracht het leven ontdekken, zo vrij als een vogeltje in de lucht.

Ook jonge vogels wagen rond deze tijd de stap om het veilige nest te verlaten. De plek waar ze uit hun ei kropen, dicht opeen elkaars warmte vonden, werden gevoed, groeiden… Als de ruimte het toelaat oefenen de jongen onwennig hun vleugels, springen om te voelen hoe ze zich kunnen verplaatsen in de lucht. En dan komt de dag dat die vleugels sterk genoeg zijn om ze te dragen, het moment van uitvliegen. Nog wat aarzelend staan de jong volwassen vogels aan de rand van het nest, als om de moed te verzamelen voor die eerste keer, de grote sprong in het diepe. Sommige hebben wat aanmoediging van hun ouders nodig.

Eenmaal in de lucht zie je ze ervaren hoe wendbaar ze zijn, de oneindige ruimte verkennen. Ik stel me voor hoe dat moet zijn, de vreugde van het vliegen. Schijnbaar moeiteloos door de lucht zweven. Een onbekende vrijheid waar wij alleen van kunnen dromen.

(Karien Scholten)

In haiku:

Veilig nest ontgroeid
Donzen veren afgeschud
Voorgoed gevlogen