Juf Marianne gaat met stralende lach weg

door Kees Diepeveen

Op 2 juli neemt juf Marianne van Miltenburg afscheid als leerkracht van basisschool De Nijepoort uit Groenekan. Na 44 jaar in het onderwijs gewerkt te hebben waarvan de laatste 28 jaar op de Nijepoort gaat zij met pensioen.

Als 6-jarige wist de in Limburg geboren Marianne al dat ze juf wilde worden. Ze zat bij de nonnen op school en die waren erg streng. Marianne: ‘Toen dacht ik al dat ik dat heel anders ging doen wanneer ik voor de klas zou staan. Dat is me tot op heden heel goed gelukt. De kinderen vinden mij erg lief en een echte knuffel-juf’. Op de Nijepoort heeft Marianne in alle groepen voor de klas gestaan. Haar binding met de jeugd komt voort uit haar gedachte dat elk kind uniek is en eigenlijk een pareltje is. Marianne: ‘Kinderen moeten zich veilig voelen en gezien worden, dan pas kunnen ze zichzelf zijn. En als je je veilig voelt kun je ook beter leren. Kinderen zijn heel puur en altijd vrolijk. Ze hebben allemaal iets unieks. Hier blijf ik van genieten en daarom ga ik weg met een stralende lach.’

Op kamers
Marianne komt uit een onderwijzersnest en is opgegroeid in Brabant. Ze heeft de Pedagogische Academie in Nijmegen doorlopen. Haar eerste school was de Theresiaschool in Bilthoven. Hiervoor ging zij op kamers bij Els, wat naar later bleek de zus van haar echtgenoot te zijn. Marianne: ‘Op de eerste schooldag heb ik mijn man leren kennen. Dat klikte meteen. Inmiddels zijn we al 42 jaar getrouwd. Na 9 jaren op de Theresiaschool ben ik gestopt en hebben wij drie kinderen gekregen. Toen de kinderen groot genoeg waren heb ik de draad weer opgepakt en ben ik gaan invallen op de Michaëlschool en de Laurentiusschool in De Bilt en op de Kathedrale Koorschool in Utrecht. Toen kwam de Nijepoort, waar ik in totaal al ruim 28 jaar met veel plezier en liefde werk. Als ik terugkijk heb ik wel zo’n 1000 kinderen in de klas gehad’.

Fantastische school
28 jaar op dezelfde school is uniek en niet zonder reden. Marianne vertelt: ’In 2005 heeft er een tragedie in het leven van ons gezin plaatsgevonden. Onze tweede dochter is toen in Italië verongelukt. De Groenekanse gemeenschap, de ouders, de kinderen en alle collega’s hebben mij toen ongelooflijk goed opgevangen en bijgestaan. Daar heb ik veel kracht en liefde uit geput. Toen werd voor mij duidelijk dat deze fantastische school mijn plek zou blijven. Wat mij ook heeft getroffen in al die jaren is de hulp voor goede doelen die vaak door de kinderen werd voorgesteld. Zo hebben we in 2019 voor de vluchtelingen in Lesbos een sponsorloop georganiseerd. Ook de verhuizing 3,5 jaar geleden naar dit prachtige nieuwe en transparante schoolgebouw is een hoogtepunt maar vooral de mooie gesprekken die ik heb gevoerd met de kinderen zullen me altijd bijblijven’.

Thuisonderwijs
Met de veranderingen in het onderwijs kon Marianne altijd goed overweg. Met kroontjespen begonnen en geëindigd met het digibord en ipads. ‘De kinderen vinden dit leuk en hebben de vaardigheden nodig voor hun verdere leven’ aldus Marianne. ‘Soms moest ik er moeite voor doen om de techniek onder de knie te krijgen maar gelukkig kon ik altijd terecht bij de jongere collega’s. Corona was ook een bijzondere periode maar heeft laten zien dat we als team in staat waren om het thuisonderwijs snel op te pakken. Daar kijk ik met trots op terug’.

Londen
Nu zit het er bijna op voor Marianne. Met het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd breekt een nieuwe fase aan in haar leven en dat van haar echtgenoot. Het eerste wat op haar bucketlist staat is een bezoek aan haar dochter in Groot Brittannië, die daar huisarts in Londen is. Ze hebben elkaar door de coronaperikelen ruim 9 maanden niet gezien. Verre reizen maken met echtgenoot Frans staat ook hoog genoteerd in haar toekomstplannen evenals het oppakken van haar hobby’s: schilderen, fotograferen en samen wandelen en fietsen. ‘Maar ik blijf toch nog aan de school verbonden als vrijwilliger bij het leesonderwijs. Dat maakt voor mij de stap naar het stoppen met werken toch wat makkelijker’, aldus Marianne.