Natte voeten

Het is zomers warm. Onze voeten bengelen in het frisse water van de sloot. Samen met een vriendin zoek ik verkoeling aan de waterkant. Onze gespreksstof, lichtvoetig, springt van de hak op de tak en we genieten van de natuur om ons heen.

Water uit de sloot om af te koelen, maar vooral als voorwaarde om te kunnen bestaan. Aan de sloot groeit derhalve een verscheidenheid aan planten die allen ook graag natte voeten houden. Voortgekomen uit zaad zwerven kruiden langs de waterkant, wisselen per seizoen van plaats. Planten zonder vaste woon- of verblijfplaats...

Kruiden met bladeren die sterk verschillen in vorm en smaak, de bloemen in allerlei kleuren. Valeriaan bloeit zacht roze naast het zachte geel van de Poelruit. Vergeet-mij-nietje en Klaver groeien laag tussen het gras en hoog daar boven wuiven roomwit pluimen van de Moerasspirea. Onverwacht, goudgeel, ontdek ik de Grote Boterbloem, een zeldzaamheid.

Bovenin de nog jonge stengel van de Valeriaan zit een clubje bladluizen. Zij doen zich tegoed aan de voedingssappen van hun gastheer en zetten die om in suikers, honingdauw. Mieren klimmen langs de stengel omhoog en snoepen mee, tappen zoetstof van de luizen af. Een bijzonder samenspel.

Of zij van natte voeten houden? Zolang de bodem vochtig blijft kan de plant voldoende weerstand bieden aan mee-eters als de bladluis.

(Karien Scholten)

In haiku:

Met natte voeten

Zwerven langs de waterkant

Kleurrijk samenspel