Reekalfjes zoeken op Einde Gooi

Woensdagavond 9 juni verzamelden ruim 20 vrijwilligers onder leiding van boswachter Diederik Aarendonk van Natuurmonumenten zich bij de ingang van de Schaapsdrift in Hollandsche Rading. De reden hiervoor was, dat de enige agrariër, die op Einde Gooi huist, Eric van der Woude, die avond enkele percelen zou gaan maaien. Om te voorkomen dat hierbij reekalfjes in de maaimachine terecht zouden komen zijn er op verzoek van zowel de agrariër als van Natuurmonumenten vrijwilligers ingezet om de reekalfjes tijdig op te sporen en in veiligheid te brengen.

door Rob Klaassen

Om 18.30 uur ging onder de bezielende leiding van boswachter Diederik de avond van start. Vooral om zich tegen teken te wapenen droegen de meeste deelnemers een lange broek met laarzen en overhemden met lange mouwen. Ook hadden ze een stok bij zich om het lange gras wat opzij te kunnen slaan. Reekalfjes liggen bij gevaar doorgaans dicht tegen de grond aangedrukt en zijn daarom vaak moeilijk te zien. Om zo zorgvuldig mogelijk het terrein af te speuren werd er in colonne op 1,5 meter naast elkaar door de weilanden gelopen. 

Gras
Bij het betreden van de weilanden viel sterk op dat het gras zo enorm hoog was en behoorlijk wat kruiden bevatte. Volgens Eric van der Woude is het gewoon bos-gras. Niet heel bijzonder. Het gras wordt half met drijfmest en half met ruige mest afkomstig uit de potstal van Eric bemest. Deze ruige mest bevat veel minder eiwitten en dus ook veel minder stikstof dan doorgaans het geval is. Hierdoor krijgen de diverse kruiden veel meer de gelegenheid zich te ontwikkelen. Zo wordt er o.a. veel klaver op zijn weilanden aangetroffen.

Ontwikkelingen
Onze digitale samenleving staat niet stil. Gedacht wordt om bv. in de toekomst op de diverse weilanden via een wat meer geavanceerde wijze naar o.a. reekalfjes te zoeken. Er wordt daarbij gedacht aan de inzet van drones met ingebouwde infraroodcamera’s. Omdat de inzet van drones nogal omstreden is en deze bovendien lange omslachtige en weinig flexibele vergunningsprocedures kent, ligt een spoedige inzet hiervan niet in de lijn der verwachtingen. Meer veelbelovend vormt de plaatsing van een infraroodcamera boven op de tractor, waarmee dan plekken waarop de reekalfjes zich ophouden snel opgespoord kunnen worden. Echter de verwachting is wel dat de inzet hiervan ’s morgens vroeg verreweg het meest effectief zal zijn. Er valt dan namelijk nog een duidelijk onderscheid waar te nemen tussen de koelte van de nacht en de warmte uitstraling van de reekalfjes. Naarmate de dag vordert en het steeds warmer wordt, valt dit onderscheid steeds moeilijker waar te nemen en zal de effectiviteit afnemen.

Resultaten.
Nadat de vrijwilligers zo’n ruim 3 uur waren bezig geweest zijn er drie reekalfjes gevonden. Het reekalf op foto ligt in een soort bed van klaver. Volgens ingewijden brengt het moederdier die beesten hier vaak ter wereld omdat klaver een rijke en gemakkelijke te verteren voedingsbron is. Op de foto valt ook te zien dat het reekalf op het punt staat om weg te springen. De kop is al opgericht. Een seconde later zal het dan ook daadwerkelijk wegspringen. Het werd al met al met al een niet licht te vergeten fraaie avond met weersomstandigheden zoals die zich maar zelden voordoen!