Overwinteraars

In januari kwam je nog regelmatig grote groepen kieviten tegen. Winter leek ver weg en de eerste sneeuwklokjes lieten zich al zien. De winterse week van februari met sneeuw en strenge vorst zette het voorjaar in de ijskast. Maar al voordat de kou volledig was weggesmolten barste de lente weer los in vogelzang. Aalscholvers doken in groepen op, zilverreiger en ooievaar lieten zich ineens weer zien. Wat deed deze vogels besluiten in de herfst niet op trek te gaan? Hadden ze zich vergist? Waren ze de weg kwijt? Of sparen ze hun krachten nu hun broedomgeving tijdens de zachte winters voldoende voedsel biedt?

De ooievaars die sinds 1993 in Westbroek nestelen kwamen voort uit het herintroductie programma. Zij hadden geleerd om niet weg te trekken en stonden in de wintersneeuw met hun snavels diep in de veren te hopen dat de grond zou ontdooien. In die tijd bewaarden boeren en buren mollen voor ons om deze eerstelingen in leven te houden. De oudste ooievaar van het dorp werd 25 jaar en is na de winter van 2017 gesneuveld. De jongen die hij voortbracht vlogen in augustus uit om met de grote groep mee weg te trekken naar warmere oorden.

Generaties wisselden op het nest bovenop ons dak. Bijvoeren doen we al lang niet meer. Evengoed daalde een paar dagen geleden het jongste ooievaarskoppel al klepperend neer op de schoorsteen. Zij trokken deze winter niet weg en stellen zo hun broedplaats en foerageerplek veilig voor het nieuwe seizoen. En zij zijn niet te enigen. Verschillende nesten in het dorp worden al bezet…

(Karien Scholten)