Voedselbank De Bilt bestaat 10 jaar

In 2010 moest er in de gemeente De Bilt een uitgiftepunt komen van Voedselbank Zeist omdat steeds meer gezinnen in De Bilt voedselhulp nodig hadden. Afspraak was dat wanneer dit aantal groeide tot 25 gezinnen, het uitgiftepunt in De Bilt een zelfstandige Voedselbank zou moeten worden; reden om in 2011 de Stichting Voedselbank de Bilt op te richten.

Dus bestaat de Biltse Voedselbank in 2021 alweer 10 jaar. Afnemers komen en gaan weer zelfstandig verder na tijdelijke voedselhulp. Toch is er een voortdurende groei te zien. Momenteel biedt Voedselbank De Bilt aan 143 afnemers (huishoudens) - 385 personen - voedselhulp. 

Feest?
Geen feest, maar stilstaan bij dit lustrum is zeker op zijn plaats. Want met een groeiende groep onbetaalde mensen wordt dus al 10 jaar voedselhulp gegeven aan dorpsgenoten, die deze tijdelijke steun hard nodig hebben. Dit gebeurt met veel hulp vanuit de Biltse samenleving. In de komende zomer wordt hier meer aandacht aan besteed. In aanloop naar dat 10-jarig bestaan van de Voedselbank, zomer 2021, vertellen een paar vrijwilligers hun verhaal. Dat zijn medewerkers die bij de Voedselbank werkten toen die als uitgiftepunt van Voedselbank Zeist begon. Hiermee wordt de geschiedenis van Voedselbank De Bilt vanuit een persoonlijk verhaal verteld. Dit keer Riemke Putz - Visser.

Voorgeschiedenis
Riemke werd in 1957 in Ommen geboren als enig kind in een hervormd gezin. Haar vader was hoofd van de plaatselijke school, waardoor ze als gezin in de kijker stonden, wat soms lastig was: ‘Meester was niet in de kerk, was meester ziek’? Toen ze 6 jaar werd kreeg ze een hond, waarmee ze veel in het bos wandelde. Ze was een echt vaderskindje. Hij overleed, tot haar grote verdriet, toen zij 27 jaar was. 

Bilthoven
Inmiddels woont ze met haar man Erik in Bilthoven en geeft ze les op de Julianaschool. Hun beide kinderen zijn het huis uit. Casper (1994) woont in Utrecht en promoveert in Amsterdam. Elizabeth (1997) woont en studeert in Kopenhagen. Een voedselbankcollega omschreef haar man waarderend als ‘de stille kracht, wat Riemke lachend een uitstekende omschrijving vindt. Ze is al 30 jaar samen met hem.

Start
In 2010 las Riemke in de plaatselijke krant een oproep van Voedselbank Zeist. Er werden medewerkers gezocht voor een uitgiftepunt in de Bilt. In onze gemeente bestond toen nog geen Voedselbank. Mensen uit de Bilt die voedselhulp nodig hadden, moesten naar Zeist. Het aantal Biltse afnemers nam toe, vandaar dat een uitgiftepunt nodig werd. Riemke reageerde op de oproep, had een gesprek in het SSW-gebouw met een gedreven echtpaar van Voedselbank Zeist, en werd aangenomen.

Molenkamp
De SSW had het gebouw aan de Molenkamp ter beschikking gesteld. Het was volledig kaal. Voedselbank Zeist kwam elke vrijdagochtend 12 voedselpakketten brengen en daarnaast tempexdozen met bevroren en gekoelde producten. Van alles precies 12, omdat er toen 12 Biltse afnemers waren. Jacq en Carin waren de coördinatoren, zij regelden alles. Met een paar gastvrouwen werd de uitgifte gedaan.

Riemke praat met veel warmte over de Voedselbank en de collega’s. Ze houdt van het sociale aspect, de gezelligheid. Ze vond het verschrikkelijk jammer dat Carin wegging. Zij was samen met Jacq, die nog steeds coördinator is, de drijvende kracht. Ze regelde veel, was sociaal, kende de vrijwilligers en afnemers en hun verhalen.

Zelfstandig
Afspraak met Voedselbank Zeist was dat we bij groei van het aantal afnemers tot 25 huishoudens, het uitgiftepunt in de Bilt een zelfstandige Voedselbank zou worden. Dat gebeurde in 2011. Vanaf dat moment moest er gezorgd worden voor een voedselvoorraad. Jacq en Riemke gingen met eigen auto’s langs de lokale supermarkten om de overschotten op te halen. ‘In 2014 werden we gecertificeerd, we werden een ‘groene’ Voedselbank en daar waren flinke eisen van voedselveiligheid aan verbonden. Zo kwam er al snel een koelbus, die voedsel gekoeld kon vervoeren. Je pakt aan wat nodig is, je doet voor elkaar de dingen’, zegt ze. Door de coronacrisis werkt ze nu in het magazijn, ze is altijd gastvrouw geweest en ook chauffeur op de koelbus, vaak samen met haar man Erik.

Redden
Riemke geniet van het sociale, de gezelligheid op de Voedselbank. Ze wil mensen die het slechter getroffen hebben een steuntje geven. Ze is tegen voedselverspilling. Op school wordt ze ‘afvaljuf’’ genoemd. Dat komt omdat ze op de hele school het afval scheiden gestalte heeft gegeven om de kinderen ermee vertrouwd te maken. Kortom: ze wil de aarde redden en is daar op een buitengewoon gezellige en vrolijke manier mee bezig.