Moord op Dudok

Dit feuilleton speelt zich af in de denkbeeldige plaats Heuvellust. Alle personen hebben fictieve namen. Daar is bewust voor gekozen opdat niemand gekwetst wordt en de goedmoedigheid van de ingebouwde grappen bewaard blijft. Een goed verstaander heeft slechts een half woord nodig en zal het lokale karakter in dit spannende en grappige verhaal ongetwijfeld ontdekken.

door Julia van de Laan

Deel 1 Een rustige woensdagmiddag

Het was een rustige middag, zoals bijna altijd op woensdag. Kees-Jan van der Meer, hoofdredacteur van de Heuvelkoerier, dronk zijn zwarte koffie en verkruimelde zijn plak cake van de plaatselijke koekjesjuwelier. De krant was net weg en de kopij voor het volgende nummer kon nog wel even wachten. Tegenwoordig, met de doorlopende actualisatie van de website en de social media, was het nooit helemaal rustig. Maar dat online deel van de redactie kon hij met een gerust hart overlaten aan zijn jonge collega Inge. Een leuke meid. Wel iemand met een gebruiksaanwijzing, maar dat hoorde bij de leeftijd.

Kees-Jan maakte verveeld een paar enveloppen open en ging zonder enige haast door zijn mail. De plaatselijke zwemclub was boos omdat de plannen voor een nieuw zwembad voorlopig niet doorgingen, de Groene Partij maakte zich druk over het kappen van bomen en de Partij van de Vooruitgang wilde oude woningen slopen om er yuppenvilla’s voor in de plaats te zetten. 

Kees-Jan bladerde door de berichten op zijn scherm. Ene Simon zat veertig jaar bij de brandweer. Hum, dat was misschien wel een foto waard. Een echtpaar was zestig jaar getrouwd. Hij had het niet zo op al die langdurige huwelijken, maar zestig jaar was wel heel lang. Hij moest er niet aan denken... Burgemeester Emmer zou langsgaan met een bloemetje. Hij besloot dat hij Inge zou vragen om een verslagje te maken. Op de Beatrixschool had Sarah uit groep drie de hoofdprijs gewonnen in een landelijke tekenwedstrijd. Dat vonden de mensen leuk om te lezen, zo’n meisje van zes en de apetrotse ouders. Nu nog een tekstje voor de dierenrubriek, aangeleverd door het asiel: Beagle Babs, lief voor kinderen, kan alleen thuis zijn, is soms ongehoorzaam. Beagles! Waren dat die honden met die veel te grote ogen, die vaak in reclames opdoken als de ideale gezinshond? Hij tikte walgend van zichzelf een kop die de aandacht moest trekken: Wie weerstaat de ogen van deze beagle? 

Hij geeuwde en onderdrukte de neiging zijn benen op het bureau te leggen, een gewoonte waar vrouwen blijkbaar niet tegen kunnen, want zowel zijn echtgenote Charlotte als zijn collega Inge had er een bloedhekel aan. De agenda voor de komende week was ook al niet erg spannend. Vanavond moest hij naar een lezing bij de plaatselijke boekhandel. De afgelopen jaren was er een actieve eigenaar, een vrouw die al veel initiatief had getoond. 

Wieke van Beek bracht reuring in Heuvellust. Ze organiseerde literaire avonden waarop auteurs vertelden over hun recent verschenen boek. Of ze nodigde culinaire auteurs uit voor een kookdemonstratie met daarbij een proeverij. Ze bracht letterlijk muziek in de winkel, soms met plaatselijke bands zoals Ronnie en de Rolkoffers. Voor vijf euro entree, inclusief een kopje koffie en een glaasje wijn, liepen die avonden als een trein. Na een lezing stonden de bezoekers te dringen om hun zojuist aangeschafte boek door de auteur te laten signeren. De vroeger zo stille boekhandel was het levendige middelpunt van Heuvellust geworden. 

Waar ging die lezing vanavond ook alweer over? O ja, Dudok, de bekende Nederlandse architect.

(Wordt vervolgd)