Oud en Nieuw 2020-2021 in Weltevreden

verteld aan Guus Geebel                                                         

‘Na ongeveer 9 maanden is ‘mijn zorgenkindje’ vannacht opgeblazen. De door mij vrijwillig geadopteerde splinternieuwe gele prullenbak ligt er sinds vannacht opengereten en in flarden bij. De bak was op zich gunstig tussen twee banken in geplaatst, naast een speelplaats met klimrek en een tafeltennistafel. Onherstelbaar……onbegrijpelijk.

Vuilrapen, ’t was een try-out, misschien wel tegen beter weten in want ik was gewaarschuwd: ‘Pas op dat ze je niet voor gek verslijten. Je omgeving kan het aanzien voor een taakstraf of je gaan misgebruiken.’ Aanvankelijk werden mijn opraap-activiteiten tijdens het uitlaten van ‘t hondje positief ontvangen. Ik heb met mezelf wel eens overlegd, me telkens ergeren en erlangs stappen, maar kom op, geef het een kans! Dus driemaal daags een boodschappentas mee en een opraap-grijpstok.

Troep
Vanaf balkonnetjes bemoedigend toegesproken, positieve duimpjes vanachter het stuur. Thuiswerkers zagen me en bemoedigden of bedankten me. Positieve woorden als mijn medeburger en ik gelijkvloers langs elkaar heen moesten op 1,5 meter afstand, al dan niet met hond. Ik leerde de plekken kennen waar bij herhaling troep ligt en dacht werkelijk in de zomer even dat ook de vissers bij de Klompen Poel meewerkten door hun troep in een tas in de boom te hangen. Er waren ambtenaren aanspreekbaar en ook de voor mij te zware kassa-lade werd na ongeveer een halfjaar opgehaald. Maar de plastic stoel en een grote hoeveelheid consumptie-verpakking liggen nog in de struiken. Voor mij ongrijpbaar en voor de overheid…: die moet eerst uitzoeken van wie het bedoelde terrein is. Zo dicht bij de gemeentewerf, dat irriteert me op zijn zachts uitgedrukt.

Wegkijken
Zo doende leerde ik de vis-, recreatie- en afwerkplekken kennen. Ik verbaasde me over het feit dat scholen kennelijk geen taakstraffen meer opleggen aan leerlingen. Kwam je in de jaren 60-70 te laat, dan moest je nablijven of een klusje doen. Het zwerfvuil rond de school oppikken was daar één van. Heden ten dage geen ouder die zich daarover lijkt te bekommeren, zelfs niet omtrent gebruikte Durex of slip. Wel staan er vuilkorven langs het fietspad om te prikkelen, maar helaas, men moet eerst de skates aantrekken of een rondje met de fiets voor de banken langs want die zijn allebei noord-zuid gericht. De verwerking van het raapvuil is ook nog een dingetje. Meer tassen mee, of thuis een afvalstation inrichten en dan herverdelen?

Vernielingen
Enfin, de laatst aangeboden vuilcontainer werd geweigerd vanwege de kleur van de deksel. De rolcontainer werd naar de werf gelopen, langs een hoop troep in de berm aldaar, en achtergelaten want de manager kwam pas uren later en de portier zei geen restafval aan te kunnen nemen, een morele knak.

Tot slot de jaarwisseling. Waarom zet die de jongelingen aan tot vernielingen? Het tunneltje wordt gebruikt als klankkast, al dagen. Telkenmale zit ik rechtop in bed. Oorlog meegemaakt, ik ben vast de enige niet. Ook met nog oudere mensen wordt geen rekening gehouden, bejaardenhuis en woningen om de hoek. Respect?? En dan ook nog ‘mijn splinternieuwe gele afvalbak’ die het moest ontgelden. Wie legt het uit of durft sorry te zeggen. Dan ga ik het toch nog weer proberen. 

(Carmen Ploeg, Weltevreden)