Krieken van de dag

In deze tijd van het jaar hoef je niet vroeg op te staan om het ochtendgloren mee te maken, het doorbreken van het licht aan het begin van een nieuwe dag. Het moment dat de nacht, in zwart-wit-grijs tinten, plaats maakt voor de kleuren van de dag. Het tijdstip dat alles om je heen weer in beweging lijkt te komen. Als een wedergeboorte.

Het was koud die nacht. Het gras, bevroren, knispert onder mijn voeten. De nachtvorst doet toch weer de hoop ontstaan op ouderwetse ijspret, schaatsen rijden op de plas, lange slingers schaatsers door het landschap in toertochten...

Bevroren in de nacht stond daar die ene, late uitgebloeide paardenbloem. Een krans van donzige, witte pluisjes op de groene stengel. IJskristallen benadrukken fijntjes de vorm van de zaden in de pluizenbol. Het vroege zonlicht verdrijft heel langzaam de kou. Aarzelend veranderen de kristallen in fijne waterdruppels. Met ingehouden adem zie ik het allemaal gebeuren, op m’n hurken, de camera in de aanslag. Om de betovering van dat moment vast te leggen negeer ik mijn behoefte aan orde en structuur voor strakke lijnen en focus op effect. De zon komt boven de horizon op en zet de wijde omgeving in een vurig licht. Het krieken van de dag. Een schitterend moment om te delen.         (Karien Scholten)