Afscheid na 43 jaar van Het Nieuwe Lyceum

Na 43 jaar lesgeven op Het Nieuwe Lyceum (HNL) in Bilthoven was het voor aardrijkskundedocente Hellen Dil tijd om afscheid te nemen van haar geliefde leerlingen en collega’s. Ook al is zij sinds augustus geen docente meer, helemaal verdwenen van het toneel is zij niet. Nog steeds houdt zij zich bezig met diverse projecten.

door Walter Eijndhoven

‘Het was nooit mijn droom om het onderwijs in te gaan’, vertelt de in Amersfoort geboren en getogen Hellen Dil. ‘Mijn toekomst lag in de onderzoeksjournalistiek, wist ik. Een baan waar ik altijd van droomde. Onderzoeken waarom iets gebeurt en hoe iets in elkaar steekt. En nog steeds ben ik erg nieuwsgierig en wil ik graag alles weten van de hoed en de rand’. Het lot besliste echter anders. Na van de Amersfoortse Berg, een middelbare school in Amersfoort, te zijn gestuurd behaalde Dil haar HBS-diploma in Zeist. En sloeg aan het studeren.

Vervangingsbaan
Dil solliciteerde als onderzoekmedewerker, maar werd niet aangenomen, omdat zij een kind had. Dil: ‘Zo ging dat in die tijd. Vrouwen met een kind behoorden thuis te blijven. Ik besloot het over een andere boeg te gooien en kwam uiteindelijk terecht in het onderwijs. Nu als docente en niet als leerling. Na mijn kandidaatsexamen aan de universiteit kwam ik terecht op een leao (lager economisch en administratief onderwijs) en daarna nog een jaar op een internationale school in Portugal. Tot er een vervangingsbaan vrijkwam op Het Nieuwe Lyceum. Ik solliciteerde, werd aangenomen en ben er nooit meer weggegaan’.

Veranderingen
In die 43 jaar verwacht je grootse veranderingen binnen het onderwijs en natuurlijk meer diversiteit tussen leerlingen. ´In de tijd van 43 jaar is uiteraard veel veranderd. De Mammoetwet werd ingevoerd in de jaren ´60. Het studiehuis, de profielkeuzes in plaats van het vakkenpakket, het verdwijnen van de mavo bij HNL, de invoering van pc’s en laptops. Alles werd digitaal, maar de leerlingen zijn veelal dezelfde gebleven’, vertelt Dil. ‘Wel had je bij mijn komst de dijkers en de kakkers. Vaak onderscheidden zij zich door hun taalgebruik, kleding en de verschillende soorten brommertjes. Leerlingen van nu zijn wel veel assertiever dan leerlingen in mijn begintijd. En ja, ook nu heb je nog wel verschillende kliekjes, zoals hockeymeisjes, maar de meeste leerlingen gaan gewoon met elkaar om, of je nu havo of vwo doet’.

Kritisch
Voor leerlingen in deze tijd is Dil weleens bezorgd. Na de opkomst van internet en social media wordt nieuws regelmatig voor ‘waar’ aangehouden. ‘Mijn leerlingen leerde ik kritisch kijken naar bronnen. Is een bepaald nieuwsitem ‘ waar’ of is het fakenieuws? Internet heeft ook haar donkere kanten. Gelukkig gaat er ook veel goed. Alles is op te zoeken op internet, daarom denk ik ook dat het examen aan het eind van de schoolperiode haar langste tijd heeft gehad. Feiten zijn voor iedereen op te zoeken. Het gaat erom hoe je kennis verwerkt en gebruikt en niet of je bepaalde rijtjes in je hoofd kan stampen’.

Natuur
Gedurende haar hele leven is Dil geïnteresseerd geweest in de natuur. Haar vak aardrijkskunde ligt dichtbij wat zij leuk vindt. Dil: ‘Vroeger gaf ik al les over het ozongat, wat zure regen doet met de natuur om je heen en dat de mens goed moet omgaan met onze aarde. Dit is de enige planeet waar wij kunnen leven, voor zover onze kennis nu reikt. Tijdens de lessen op school leer ik onze leerlingen wat duurzaamheid is en hoe wij op een behoorlijke manier met de aarde en al het leven daarop, behoren om te gaan’.

Duurzaamheid
Samen met Maaike Hennekam, docente Franse taal en Connie Jasperse, docente biologie startte Dil projecten op het gebied van duurzaamheid. ‘Tweedehands kleding’ , ‘ Plastic soep’ en diverse andere projecten werden uitgevoerd door leerlingen van alle eerste, tweede en derde klassen. Voor al haar werk eindigde Hellen Dil dit jaar op de tweede plaats bij de verkiezing van’ Duurzaamste Docent van Nederland 2020’ op de ‘ Dag van de Duurzaamheid’. ‘Op deze onderscheiding ben ik heel trots. En wat ik het leukst vond: één van mijn leerlingen van jaren geleden stuurde mij een app met de woorden ‘ wat onwijs gaaf! En meer dan terecht dat je hier op deze wijze waardering voor krijgt. Vraag mij alleen af wie er eerste is geworden. Kan mij niet voorstellen dat er iemand bestaat met zo’n eigenwijze en vooral eigen aanpak op het gebied van duurzaamheid en leerlingen aan het denken zet. De meesten zullen toch vaak popie-jopie zijn en daarin ben jij de absolute uitzondering op de regel’. Mooie woorden om zo je loopbaan als docente af te sluiten.