Picknick

Zomaar een mooie dag. De wind voert ons naar het IJsselmeer. Terwijl we de zeilen uitpakken en optuigen dalen er kauwtjes naast ons neer. Zwarte vogels met een zilvergrijze kop, vrije vogels, wars van de actuele corona regels, slimme vogels met een sterke sociale binding. Altijd samen op zoek naar voedsel en vertier. Ze eten van alles, insecten, slakken of bessen, maar ook wat blijft slingeren rond de patatkraam. Met onze komst gaat in hun ogen de horeca open. Ogenblikkelijk komen ze dichterbij en nieuwsgierig vliegen ze af op de lunch in onze picknickmand. De ontbijtkoek moet er meteen aan geloven. Gretig trekken ze met hun sterke snavels de plastic zakken open, scheuren de koek kapot en schrokken snel wat stukken op, zonder te kauwen. Soortgenoten die zich in een ommezien verzamelen rond de plaats delict, houden ze serieus op afstand. Alles gebeurt als bij een overval, snel en efficiënt. Als ik ze gebaar om op te vliegen blijven ze brutaal zitten.

Terwijl wij aan de waterkant onze koffie drinken kijken zij gretig toe, om uiteindelijk, gelijk met ons, het veld te ruimen.

(Karien Scholten)

In haiku:

Aan de waterkant

Eten uit de picknickmand 

Vooral eerst kauwen