Natuur op stelten

Na een uitbundige bloei in het voorjaar hangt de perenboom achter ons huis nu vol met keiharde grote groene stoofperen. Zelfs na uren stoven zijn ze nóg wit en echt lékker smaken ze niet. Toch ontdek ik in de boom een echte liefhebber. Tussen de bruine sproeten op een peer zit ‘ie onbeweeglijk, volkomen ongevaarlijk, de hooiwagen. In plaats van de hoog opgetaste boerenwagen met hooi die je bij deze naam zou verwachten, staat daar een tenger, spinachtig dier. Acht uitzonderlijk lange poten dragen het compacte lijfje. Uiterst behoedzaam tilt ‘ie af en toe één van zijn stelten op om de natte peer af te tasten.

Het is bekend dat een hooiwagen bij gevaar zomaar een poot kan laten vallen. Deze groeit dan niet meer aan, maar zelfs op 3 poten kan ‘ie zich nog prima redden. Dit exemplaar houdt al z’n poten thuis. De kraaloogjes kijken me gespannen aan. Liever had hij de zon gezien.

Een hooiwagen in de perenboom, een raar geval.

(Karien Scholten)