In haiku:

Was al bijna droog
Verrast door een regenbui 
Druip ik af naar huis
In haiku: Was al bijna droog Verrast door een regenbui Druip ik af naar huis

Verrast door een regenbui

Algemeen

Op de fiets, onderweg naar huis zie ik hoe de lucht angstwekkend snel betrekt. Donkere wolken trekken samen boven het dorp. De kerktoren steekt strak af tegen een zwarte hemel. Ik haast me voort, de was hangt nog buiten... 

Toen ik vanochtend thuis vertrok blies de wind stevig door de lakens aan de waslijn. Het natte wasgoed wapperde uitgelaten, wrong zich in allerlei bochten, stevig vastgehouden door degelijke houten wasknijpers. Ik verheug me al op het fris ruikende beddengoed om die avond tussen te kruipen. In slaap vallen met de geur van wind van over het vlakke land. 

Dikke druppels regen beginnen te vallen terwijl ik langs de oude wasfabriek rijd. Hier werd 100 jaar geleden de vuile was van particulieren en bedrijven uit de wijde omgeving hygiënisch schoon gewassen. Met vrachtwagens van de wasserij werd op maandag het vuile wasgoed opgehaald en ‘s vrijdags weer schoon teruggebracht. Vrouwen uit het dorp en meisjes uit de stad maakten hier lange werkdagen met uitsorteren en merken, wassen in grote machines, aangedreven op stoom. Na het spoelen en mangelen werd de schone was in warme ruimtes gedroogd en gestreken.

Wij hebben thuis een eigentijdse wasmachine en een droogmolen, buiten in de tuin. Ik duik over m’n stuur en trap nog wat harder, hopende dat ik nog op tijd ben...

(Karien Scholten)