Geluiden in de mist

In vogelvlucht is duidelijk te zien hoe de nevels langzaam optrekken uit de natte natuur. Uit de grijze deken van mist steken de toppen van de bomen en aan de horizon wint de zon terrein. Beneden waan ik mij ver weg in tijd en plaats. Verloren in de mist, oriënteer ik me op de geluiden om me heen. Rammelende rijplaten en kreunende kranen, als boeien in de mist aan weerszijden van het pad, doen me realiseren waar ik ben. Ik loop over het land dat ooit in cultuur werd gebracht door de pioniers van vroeger. Zij maakten grasland, smakelijk en voedzaam voor hun vee. Nu wordt er hard gewerkt aan maakbare natuur. Kilometers rijplaten ontsluiten kwetsbare natuur voor kranen en vrachtwagens. Bomen zijn gekapt, herkenningspunten verdwenen. Spa voor spa verglijdt de plaatselijke geschiedenis in het zod.

Evenals de weilanden verderop is het natuurland netjes kaalgeschoren. Schuilplaatsen voor vogels en insecten liggen ver uit elkaar. Het maakt me wat mistroostig.

Verrassend biedt diezelfde mist mij nu wat bescherming. Vlák voor m’n neus vliegt in stilte een blauwe reiger weg. Verloren in het laatste randje riet roept een meerkoet naar z’n soortgenoten. Ganzen vliegen over, roepen, zoeken contact met elkaar in de mist. Ganzenrustgebied.

Langzaam breekt de zon door de mist en zie ik alles in een ander perspectief. 

(Karien Scholten)