Puurheid, schoonheid en kracht

De Lotusbloem wortelt onder de modder van de donkerste wateren of vijvers, maar laat zich er niet door weerhouden om soms wel 5 meter omhoog te groeien en aan de oppervlakte zijn schitterende witte bladeren te ontvouwen, waarop nooit ook maar de minste smet te zien is. Door het lotuseffect zijn de vaak witte bladeren altijd vlekkeloos, en zijn daarmee het symbool voor puurheid en reinheid.

Belangrijk symbool ook in het Hindoeïsme (welvaart) en het Boeddhisme: zuiverheid en verlichting; het verhaal gaat dat Boeddha geboren is uit een lotusbloem. Bij de Chinezen is hij naast symbool van reinheid, ook symbool van verleden, heden en toekomst, omdat de lotus tegelijkertijd knoppen, bloemen en vruchtbeginsel draagt. Het zaad van de lotus behoudt zijn kiemkracht soms wel 1.300 jaar!

In het Christendom wordt de lotus weinig genoemd, anders dan dat vaak de 'Christusdoorn' wordt bedoeld, waarmee de doornenkroon was gevlochten, waarmee Jezus gekruisigd werd.

De lotus bloeit in het ritme van de dag: in de ochtend opent hij zijn bladeren om ze laat in de avond weer te sluiten. Door zijn lange bloeitijd staat de lotusbloem ook symbool voor (eeuwig) leven: als hij eenmaal zijn bloem heeft geopend, bloeit hij het hele jaar. Omdat hij in alle schoonheid tevoorschijn komt uit modderige, donkere diepten wordt hij ook beschouwd als mogelijkheid voor de mens om vanuit diens onvolmaakte, drekkige menszijn de reinheid van de goddelijke status te bereiken, zonder zijn schaduwrijke verleden ooit los te laten. (Peter Schlamilch)