Na 15 jaar verpleeghuis in Lage Vuursche neemt Kees Maasland een nieuwe uitdaging aan in Soest.
Na 15 jaar verpleeghuis in Lage Vuursche neemt Kees Maasland een nieuwe uitdaging aan in Soest.

Geestelijk verzorger Kees Maasland denkt in mogelijkheden

Algemeen

door Henk van de Bunt

‘Ik denk graag aan mogelijkheden in de beperkingen. Dat geldt voor mijn eigen leven met een blijvende handicap. Het raakt ook aan mijn werk als geestelijk verzorger, wat ik in Elisabethpark te Lage Vuursche 15 jaar mocht doen. Ik mag er zijn voor mensen in hun kwetsbaarheid en hun kracht. Stilstaan bij het moeilijke is wezenlijk, maar ook samen zoeken naar waar iemand kracht in vindt. En zelf ben je er met je kracht en kwetsbaarheid. Juist zo mensen ontmoeten als geestelijk verzorger vind ik heel rijk en kostbaar. Het mooist vind ik, als je in de ontmoeting allebei geeft en ontvangt.’

Aan het woord is Kees Maasland, de geestelijk verzorger van Elisabeth Park in Lage Vuursche, die zijn sporen daar heeft verdiend en een nieuwe uitdaging aangaat. De aanleiding is praktisch: ‘Het nieuwe Elisabeth is niet geschikt voor mij met mijn handicap’, stelde de bedrijfsarts vast. Daarom vertrekt hij naar Soest. ‘Maar het is ook goed om na 15 jaar te verkassen, ook al heeft het werk Lage Vuursche me veel gebracht’, aldus Kees Maasland, die eerst muziekwetenschappen studeerde, met filosofie en kunstgeschiedenis als bijvak. Filosofie paste bij hem omdat hij graag nadenkt over de vragen achter de vraag. Toch werd het later nog theologie. ‘Ik heb indertijd het geloof herontdekt. Mattheüs 25, vers 31 - 40, is daarin leidend geweest. Wat je in het schijnbare kleine aan zorg geeft, doe je voor Mij. Die zin is leidend voor mij. Het gaat niet over abstracte vragen, maar over de concrete vragen in het leven, wat we daarin voor elkaar kunnen betekenen. Ook in gesprekken met de bewoners van het verpleeghuis in Lage Vuursche. In vaak kleine zorg, kan het meest wezenlijke gebeuren. Daar vindt het wonder in de gebrokenheid plaats’, zo vertelt Kees Maasland vol vuur.

Muziek
Muziek is een sleutel om het hart van de ander te openen. Wie Kees Maasland zegt, hoort muziek. Hij beheerst meerdere instrumenten, speelt heerlijk piano en kan zingen als geen ander. Zo raakt hij mensen in zijn of haar hart, zo weet hij ieders gemoed te beroeren, juist ook bij mensen met vormen van dementie. Muziek als een opening om de ander te bereiken. Geestelijke verzorging reikt verder dan woorden. De liturgie kan ook niet zonder muziek. Mensen zingen de liederen mee, ogen beginnen te stralen, ze komen tot leven, ze hervinden vertrouwen en geloofskracht’, weet hij als geen ander.

Oecumenische houding
Het tekent de pastorale houding van Kees Maasland, dat hij het boeiend vindt om te luisteren naar de geloofsverhalen van verschillende kerkelijke achtergronden. Zelf rooms katholiek weet hij zich verrijkt door de inhoud van andere geloofsrichtingen. ‘De rijkdom van oecumene ontdekte ik in Zeist-West, met een kerkelijk centrum bestemd voor verschillende richtingen. Die verrijkten elkaar. Zo ben ik ook verrijkt door de stromingen in Elisabeth Park. Die dierbare herinnering neem ik mee naar Soest. En natuurlijk dank ik alle bewoners uit heden en verleden en draag ik hun verhalen met me mee als een grote schat’, zo besluit Kees Maasland. In Elisabeth Park is inmiddels de nieuwe geestelijk verzorger begonnen: Elisabeth van Windt. We wensen haar graag heel goede, vruchtbare jaren toe.