Bloeiende passiebloem in De Bilt: esthetiek, dramatiek, symboliek en romantiek
Bloeiende passiebloem in De Bilt: esthetiek, dramatiek, symboliek en romantiek

Pinksteren en Passie

Algemeen

Een bloeiende passiebloem is niet alleen een schitterend gezicht, maar als zij bloeit op Pinksteren ook een prachtig symbool voor de Paaskring van het kerkelijk jaar waar we nog volop in zitten.

De passiebloem grijpt je aan door haar schoonheid en complexiteit, en dat overkwam ook de Augustijner missionaris die de bloem in 1610 haar naam gaf: pater Emmanuel de Villegas die deze bijzondere plant in Mexico ontdekte, verstijfde door de gelijkenis die hij erin zag met een belangrijk verhaal in het evangelie: de Passie van Christus.

De helmdraden van de stralenkrans deden hem denken aan de doornenkroon op Jezus’ hoofd, en de drie stampers aan de spijkers waarmee Jezus aan het kruis werd genageld. In de 5 kroonblaadjes en 5 kelkblaadjes las de priester duidelijk de verwijzing naar de 10 apostelen die Jezus trouw waren gebleven, maar ook naar de vijf wonden die Jezus waren toegebracht aan het kruis: twee in zijn handen, twee in zijn voeten en een in zijn rib. In de androgynofoor zag hij de geselpaal en in de stengelranken de zwepen die werden gebruikt om Jezus te martelen.

Met een bloeiende passiebloem met Pinksteren is dus de cirkel rond: op Pinksteren (in de naam zit het Griekse woord voor ‘vijftig’, want het is dan 50 dagen na Pasen) wordt gevierd dat de treurende apostelen, die na Jezus’ Hemelvaart niet goed wisten wat ze aan moesten met Diens erfenis, vervuld raakten door een heilig vuur; ze renden naar buiten en begonnen ieder in een andere taal mensen te bekeren. Een gevaarlijke klus, omdat vrijwel iedereen vijandig stond jegens de volgelingen van Jezus. Van de 12 apostelen zijn er uiteindelijk 11 vermoord vanwege hun Christelijke geloof. Maar het kenmerkt wel het begin van de Christelijke kerk en verbreiding van het verhaal van lijden (‘passie’) en opstanding van Christus.          (Peter Schlamilch)