Rozen en roest

‘Les extrêmes se touchent’, zeggen de Fransen: Uitersten raken elkaar. Dingen of mensen die tegenover elkaar lijken te staan, hebben toch iets gemeen, zoals in dit geval de eenzame plek waar ze beide het best gedijen. Voor zwembad Brandenburg heeft een onverlaat een kapotte wasdroger gedumpt, maar wel tussen de klaprozen, die daar de dorre omgeving met hun kleuren nog enigszins opvrolijken.

‘In de grootste eenzaamheid wordt zelfs een nutteloze stem belangrijk. Een bloem op de puinhopen, een klaproos tussen al dat grauw,’ zei de Vlaamse dichter Clem Schouwenaars, en de klaproos is dan ook een echte pioniersplant: specialisten in het innemen van een kaal gebied, hebben over het algemeen een korte levenscyclus en vermeerderen zich snel. Ze is daarom het symbool voor de Eerste wereldoorlog, omdat het zaad vooral ontkiemt wanneer de grond wordt verstoord. Daarom stonden op de slagvelden in Vlaanderen tijdens de Eerste Wereldoorlog hele velden klaprozen uitbundig in bloei. Nu maar afwachten tot gemeenteambtenaren de rommel opruimen, en de bloemen laten staan. (Peter Schlamilch)