De schoonheid van stuifmeel

IJzige wind en nachtvorst ten spijt zingt een vogel van de lente. In de vroege morgenzon bloeien wilgenkatjes donzig en geel, bijna aaibaar. Kleine bolletjes stuifmeel, pollen, haken aan insecten mee naar de volgende bloem ter bevruchting. 

Maar vanwege de kou blijven de bijen binnen. Het gele stuifmeel verwaait, verkleeft, veroorzaakt verwarring... Niezen, snotteren en dikke ogen ... van hooikoorts, ontroering of Covid 19.

Als de wind gaat liggen valt het stuifmeel in een dun geel laagje neer op aarde, om te bezinken. Ook van deze tijd rest zodoende een vruchtbaar spoor voor archeologen van latere tijden. 

Wilgenkatjes staan symbool voor nieuw leven, geboorte. Onze hoop op de toekomst.

(Karien Scholten)