De qua omvang grootste grove den op het landgoed.
De qua omvang grootste grove den op het landgoed.

Wandelen op Landgoed Eyckenstein in Coronatijd

Algemeen

Eyckenstein is een prachtig landgoed op de Utrechtse Heuvelrug, met bossen, landbouwgronden, zichtlanen en een mooie natuur. Wandelend of fietsend van zuid naar noord verandert het gebied geleidelijk van een cultuurlandschap naar een natuurlandschap, vol wilde planten en dieren.

door Walter Eijndhoven

Tijd om daar eens een kijkje te nemen, met name in deze tijd van het Coronavirus. Ondanks de vele waarschuwingen vanuit de overheid liepen groepen wandelaars en fietsers al kletsend in het bos. Een bijzondere gewaarwording.

Afspraak

Een afspraak was snel gemaakt. Onder de bezielende leiding van Lex van Boetzelaer, één van de nazaten van de familie Van Boetzelaer, start de wandeling bij zijn huis. Ondanks dat het coronavirus alom rondwaart, is het een drukte van jewelste op de Eikensteeg, de weg vanaf de Mauritshoeve naar het noorden. Overal wandelen en fietsen gezinnen in het bos.

‘Sinds 1876 is het landgoed in bezit van onze familie’, vertelt Lex. ‘Mijn overgrootvader Mr. Willem Carel baron van Boetzelaer woonde vanaf 1878 permanent op het landgoed. Hij was in die tijd ook burgemeester van De Bilt. Zullen wij hier rechtsaf slaan?’ Wij slaan een pad af naar rechts, vlak voor het weiland met een aantal stieren. Het wordt direct al een stuk rustiger. Lex: ‘Mensen volgen graag de hoofdpaden door een gebied. Als je maar even een zijpad inslaat, is het al een stuk rustiger. Afgelopen week was één van de stieren ontsnapt. Hij liep daar op het bospad. Je begrijpt, ik ben er maar met een omweg omheen gelopen. Het is en blijft een stier. Natuurlijk heb ik wel de eigenaar gewaarschuwd’.

Omvang

Aan de rechterkant van het pad staat een enorme grove den. ‘Dit is qua omvang de grootste grove den op het landgoed’, laat Lex weten. ‘Sinds enige tijd houd ik mij bezig met de dikste bomen op Eyckenstein. Van iedere boomsoort zoek ik het dikste exemplaar. Straks komen wij er nog meer tegen’. Aan het eind van het pad slaan wij naar links. Het pad leidt langs een grafkelder van de voormalige eigenaars van het landgoed, de familie Eyck. Lex: ‘De grafkelder ligt links van het pad, wat afgezonderd. ‘In deze grafkelder ligt een aantal nazaten van de familie Eyck, met een aantal van hun aanverwanten en vrienden. In mijn prille jeugd ben ik er eens in geweest. In mijn herinnering was er een aantal metalen laden. Sindsdien is de kelder dichtgemetseld’.

Inkervingen

Iets verderop, op een kruising, staan diverse beuken. ‘Ik ben erg geïnteresseerd in de inkervingen in bomen’, vertelt Lex. ‘Beuken, met hun gladde stam, lenen zich daar goed voor. Stelletjes willen hun liefde voor elkaar graag uiten in het inkerven in een beuk. Kijk, hier zie je een inkerving uit 1886. Kun je nagaan hoe lang die boom daar al staat. Hier op het landgoed staan er nog veel meer met een inkerving. Waarschijnlijk zelfs van een paar vrienden van mij. Ik herkende deze aan hun initialen. Helaas kan ik het niet navragen, want zij zijn jammer genoeg overleden. Het zal dus altijd een raadsel blijven’.

Rabatten

Wij vervolgen onze weg, een pad naar links en komen uit op de splitsing Hollandsche Rading (naar links) en Lage Vuursche (rechtsaf). Aan de rechterkant van het pad, goed verscholen tussen de struiken, ligt een kuil. Lex: ‘Wij hebben het vermoeden dat in vroeger tijden, voorbijgangers hun paarden hier lieten drinken, omdat deze kuil op een oude kaart als ‘paardenwed’ staat aangeduid Het was eigenlijk een soort vennetje, middenin het bos’. Een stukje teruglopend, richting Hollandsche Rading, wandelen wij via een paadje meer het bos in. ‘Kijk, hier liggen rabatten, dat zijn langwerpige ophogingen tussen greppels. De grond uit de greppels werd gebruikt om het rabat mee op te hogen. In de bosbouw wordt deze methode in natte gebieden toegepast om bomen te planten op de ophoging. De greppel dient als afwatering. Achter de laatste rabat is de grens van ons landgoed en begint het eigendom van het Utrechts Landschap’.

Eyckenstein is een mooi gebied om te wandelen en te fietsen. In het zuidwesten groeit voornamelijk loofbos, langzaam overgaand in naaldbos en heide in het noorden van het gebied. Natuurlijk vinden veel dieren hier hun rust. Reeën worden vaak waargenomen, maar ook das, vos, boommarter, raaf of hazelworm zijn met wat geluk te zien. Het gebied bevindt zich ten Noorden van de Maartensdijkse Dorpsweg achter het grote landhuis en is te bereiken via de Eikensteeg.

De grafkelder van de voormalige eigenaars van het landgoed, de familie Eyck.