‘Een liefdesverhaal in wrede tijden…’
AlgemeenZo omschrijft Annejet van der Zijl (1962) het door haar geschreven boekenweekgeschenk ‘Leon & Juliette’, over de Nederlander Leon Herckenrath, die in 1818, op 18-jarige leeftijd, naar Amerika reist op zoek naar het ‘geluk’.
In Charleston, de bruisende stad waar hij terechtkomt, is de slavernij nog altijd een normaal verschijnsel en de zwarte bevolking is nagenoeg rechteloos. De jonge Leon wordt verliefd op de piepjonge slavin Juliette, koopt haar vrij en slaagt erin een gezin met haar te stichten, omringd door de wrede behandeling die de slaven ten deel viel: ‘Wie de liefde van zulk een vrouw genieten mag, moet zich meer dan mens voelen’, schrijft hij.
In een bomvolle Woudkapel kwam Van der Zijl afgelopen woensdagavond op uitnodiging van de Bilthovense Boekhandel en Idea Cultuur vertellen over haar reconstructie van dit liefdesverhaal, waarbij ze steeds blijft vechten tegen de mythevorming en altijd op zoek blijft naar de bron, zoals ze dat ook deed bij ‘Anna’, haar grote doorbraak, dat, evenals dit boek, de thema’s eenzaamheid, levenslust, hoop en liefde heeft.
Van der Zijl zegt dat ze als kind ‘volop kansen en boeken’ kreeg aangereikt, en een rustig en wat verlegen meisje was: ‘Ik heb een groot deel van mijn jeugd verdroomd. Ik voelde me niet zo thuis in de wereld en zocht mijn toevlucht tot verhalen: het waren geen tijden voor romantische meisjes…’
Niet verwonderlijk dus, dat ze graag schrijft over de liefde van mensen die onvoorwaardelijk van elkaar houden en dat gewoon ook blijven doen... tegen de klippen op: ‘Rebellie kan ook zijn: het vasthouden aan je liefde tegen alles in…’ (Peter Schlamilch)
